"आज्या आज तुझी वहिनी आली नाही वाटतं?", मी हळूच आज्याला डिवचलं. त्याला थोडावेळ लागला समजायला पण नंतर त्याच्या लक्षात आलं की मी "सारिका" बद्दल विचारतोय.
"नाही", त्यानं डोळे वटारून मला उत्तर दिलं.
मुग्धाही होतीच आमच्यासोबत. आता बरेच दिवस झाले होते आम्ही सगळे एकत्र होतो. त्यामुळे अशा गमती-जमती आमच्यात चालायच्या. पण ही चेष्टा बहुदा मुग्धाला आवडली नाही. तिनेही माझ्याकडे रागाने एक नजर टाकली.
तेवढ्यात मिहीरने नोटिस बोर्डवर exam schedule लागल्याची बातमी सांगितली. Engineering मधली पहिली exam असल्याने आम्ही सगळे excited पण होतो आणि nervousही.
बघता-बघता PL सुरू झाली. PL म्हणजे जरी Preparation Leave असली तरी ती Engineering मधला सुवर्णकाळ मानली जाते. या दिवसांत "Preparation" कमी "Leave" जास्त असते. निवांत झोपणे, सिनेमे बघणे, क्रिकेट खेळणे आणि कधी कंटाळ आलाच तर अभ्यास. असा हा आमचा दिनक्रम सुरू होता. PL असल्यामुळे कॉलेजला जाऊन जवळ जवळ २० दिवस झाले होते. आम्ही मुलं जवळ जवळ राहायचो त्यामुळे मुग्धा सोडली तर आम्ही सगळे रोज भेटायचो. पण तिला भेटुन बरेच दिवस झाले होते आणि तिला आम्ही कोणी भेटलो नव्हतो, त्यामुळे तिला कसे वाटत असेल याची कल्पना आम्हा कोणालाही नव्हती. किंबहुना आम्ही तर जणू तिला विसरलोच होतो.
Exam च्या ४ दिवस आधी Hall Ticket घेण्यासाठी कॉलेजला जायचा योग आला. कमानितुन आत जातो तोच मुग्धा आम्हाला दिसली. बहुदा बराचवेळ आमचीच वाट पाहात होती. आम्हाला बघुन झालेला आनंद तिच्या चेहर्यावर साफ दिसत होता. Hi-fi झाल्यानंतर तिने एक जोरदार फटका माझ्या हातावर मारला. मला काही समजायच्या आत रोह्या अन आज्यालाही प्रसाद मिळाला.
"तुम्ही मला विसरलात किनी?" तिने बॉम्ब टाकला.
"खर सांगा. १५-२० दिवस झाले भेटुन. कोणालाच आठवण नाही ना झाली माझी?" तिने पुन्हा जाब विचारला.
"अग तसं नाही. खरतर विसरलेलो तसे, पण तुला आत्ता बघितल्यावर परत आठवण झाली", मी हळूच तिची खोड काढली.
चेहर्यावर आलेलं हसू दाबत, "अजून मी चिडले आहे"चा आव आणण्याचा निष्फळ प्रयत्न करत तिने पुन्हा मला एक जोरात फटका लावला. Hall ticket घेतल्यानंतर आम्ही कॅंटिनला चहा घ्यायला गेलो.
"ए यार कोणितरी मला Basic Mechanical Engineering शिकवारे. मला काहिच झेपत नाहिये", मुग्धा तोंडाचा चंबु करून बोलली.
"अगं खुप सोप्प आहे. Physics च्या पेपरवेळी मी तुला माझ्या नोट्स देतो.", रोह्या बोल्ला.
"रोह्या ही गद्दारी? तु कधी नोट्स काढल्यास?" मी रागाने रोह्याला विचारलं आणि सोबत आज्याचीही साथ मिळाली.
"तुम्ही तो कुठला डब्बा ’ओम शांती ओम’ बघायला गेला होतात ना, तेव्हा.", रोह्यानं जोरदार उत्तर दिलं.
"ए वॉव. कसा आहे रे सिनेमा. मलाही बघायचा आहे.", मुग्धा बोलली.
"घ्या. तुम्ही सगळे एकसारखेच. अरे ४ दिवसावर exam आली आहे आणि सिनेमांवर काय बोलताय? बोलायचय तर First Law of Thermodynamics वर बोला किंवा Stress-strain वर बोला.", रोह्या त्रासिक आवाजात बोलला.
"ए रोह्या. एबग. माज्या फुडं तुज़ा नंबर आहे. कायपन झालं तर मला exam मदे दाखवायचं" आज्यानं रोह्याला तंबी दिली.चहा-नष्टा घेऊन आम्ही आपापल्या घरी परतलो.
रोह्यासारखा "शिक्षक" असताना आम्हाला exam मधे काहीच अडचणी आल्या नाहीत. पेपरच्या आदल्या रात्री रोह्या आम्हाला आमच्या आग्रहास्तव "Passing" पुरतं सांगायचा. आणि मग आम्ही आमच्या बुद्धीच्या जोरावर तिखट-मीठ, मिर्चमसाला टाकून उत्तर लिहून यायचो. Seniors नी सांगितलेला एकच गुरूमंत्र आम्ही लक्षात ठेवलेला, "भावांनो. आपल्या युनिव्हर्सिटीत मार्क मजकुराच्या 'लांबी X रूंदी ’ वर मिळतात. जेवढ लिहिता येइल तेवढ लिहा. नसेल माहित उत्तर तरी जे माहितिये ते लिहा. Be creative!".
बघता बघता exam संपली अन results ही लागले. अपेक्षेप्रमाणे रोह्याने टॉप केले आणि आमचा सगळा ग्रुप चांगल्या गुणांनी पास झाला. आम्ही TTMM म्हणजेच "तुझं तु, माझं मी" तत्वावर एक छोटिशी पार्टीही केली.दिवस मस्त सुरू होते. चेष्टा मस्करीही सुरू होती. या सगळ्यात मुग्धा मात्र विचित्र वागू लगली होती. बाकी कोणी एखाद्या मुली बद्दल काही छान बोललं, comment केली तर ती हसत घ्यायची, पण तेच मी बोललो तर माझ्याकडं रागाने बघायची आणि कधी कधीतर जोरात मारायचिही.
हा तिच्यातला बदल बहुतेक आज्या अन रोह्याच्या लक्षात आला असावा. असकाही घडलं की ते दोघे माझ्याकडं बघुन "खट्याळ" हसायचे. मलाही थोडं विचित्र वाटायच पण कारण काही कळत नव्हतं. असं बर्याचदा घडल्यानंतर एकदा मात्र माझं डोकं सटकलं.
"आई शप्पत. आज्या बघं तुझी वहिनी आज कसली मस्त दिसतिये", मी नेहमीच्याच पद्धतिने त्याची खोड काढली. आणि अपेक्षेप्रमाणे मुग्धाने मला जोरात फटका मारला. आज मात्र मी चिडलो.
"काय ग तुझ दरवेळी? माझ्यावरच का कायम चिडतेस? हे बाकिचे बोलतात, comment करतात तेव्हा तु काही बोलत नाहीस. उलट हसतं घेतेस आणि मी कधी काही बोललो तर चिडतेस अन मारतेसही. काय आहे हा प्रकार?", रागाच्या भरात माझा आवाज कधी चढला माझं मलाच समजलं नाही. माझ्या या अनपेक्षित reaction मुळे मुग्धाच्या डोळ्यात एकदम पाणी आलं अन ती तिथुन निघुन गेली.
मिहीर तिला थांबवायला, तिची समजुत काढायला तिच्या मागं धावला. बाकी आज्या, रोह्या आणि सौर्या माझ्याकडे रागाने बघत होते.
"माझ्याकडं काय बघताय. माझं काय चुकलं सांगा यात. चायला दरवेळेचं आहे. हे" मी आजुन माझं बोलण संपवायच्या आत आज्या बोल्ला,
"ए नळकांड्या. पहिले गप बस. तु तिला सगळयांसमोर चिडून बोल्लास हे तुज चुकलं. शांतपने पन सांगु शकला असतास. आनि तुझ्या नसलेल्या बुद्धीला जरा चालव आनि स्वतःलाच विचार की ती तुलाच का असं करत असेल ते.", एवढं बोलुन तिघेही निघून गेले. मी मात्र कारणं शोधत तिथेच बसलो.
दुसर्या दिवशी मी थोडा उशीरा कॉलेजला गेलो. लांबुनच मी ग्रुपमधे मुग्धाला पाहिलं. नेहमी सारखी ती हसत खेळत नव्हती. माझं मलाच वाईट वाटल. मी धाडस केलं अन सगळ्यांसमोर तिची कान धरून माफी मागितली. प्रसंगी कान धरून दोन उठा-बशा पण काढल्या आणि ती हळूच हसली.
मी तिला बाजूला बोलावलं,
"मुग्धे सॉरीकी गं. खरच मला तुला दुखवायच नव्हत"
"It's okay रे. होतं कधी कधी"
"पहिले सांग मला माफ केलस की नाही"
"जा बाळा. मी तुला माफ केलं. जी ले अपनी जिंदगी" असा डायलॉग टाकून ती नेहमीसारखी हसू लागली. तिला परत हसताना पाहून मलाही बरं वाटलं.
"बर आता मला सांग की तु अशी का वागत होतीस. I mean की माझ्या बोलण्यावरच तु चिडायचीस. असं का?"
"तुला खरच नाही कळालं आजुन की तु तसा बनाव करतोयेस?"
"खरचं नाही कळालं मला. काल स्वतःला प्रश्न विचारून विचारून वेडा झालो पण तु माझ्या बाबतीत एवढी possessive का आहेस हेच कळेना"
"आता तुला कसं सांगू. खरच मंद आहेस तु."
"अगं बोल ना. नाहितर आजपण झोप नाही येणार मला"
"अरे मंदा. मला तु आवडतोस. I Love You".
--------------------------------------------------------------------------------
मी आणि तु कथेचा हा पाचवा भाग कसा वाटला हे मला नक्की कळवा.
Exam च्या ४ दिवस आधी Hall Ticket घेण्यासाठी कॉलेजला जायचा योग आला. कमानितुन आत जातो तोच मुग्धा आम्हाला दिसली. बहुदा बराचवेळ आमचीच वाट पाहात होती. आम्हाला बघुन झालेला आनंद तिच्या चेहर्यावर साफ दिसत होता. Hi-fi झाल्यानंतर तिने एक जोरदार फटका माझ्या हातावर मारला. मला काही समजायच्या आत रोह्या अन आज्यालाही प्रसाद मिळाला.
"तुम्ही मला विसरलात किनी?" तिने बॉम्ब टाकला.
"खर सांगा. १५-२० दिवस झाले भेटुन. कोणालाच आठवण नाही ना झाली माझी?" तिने पुन्हा जाब विचारला.
"अग तसं नाही. खरतर विसरलेलो तसे, पण तुला आत्ता बघितल्यावर परत आठवण झाली", मी हळूच तिची खोड काढली.
चेहर्यावर आलेलं हसू दाबत, "अजून मी चिडले आहे"चा आव आणण्याचा निष्फळ प्रयत्न करत तिने पुन्हा मला एक जोरात फटका लावला. Hall ticket घेतल्यानंतर आम्ही कॅंटिनला चहा घ्यायला गेलो.
"ए यार कोणितरी मला Basic Mechanical Engineering शिकवारे. मला काहिच झेपत नाहिये", मुग्धा तोंडाचा चंबु करून बोलली.
"अगं खुप सोप्प आहे. Physics च्या पेपरवेळी मी तुला माझ्या नोट्स देतो.", रोह्या बोल्ला.
"रोह्या ही गद्दारी? तु कधी नोट्स काढल्यास?" मी रागाने रोह्याला विचारलं आणि सोबत आज्याचीही साथ मिळाली.
"तुम्ही तो कुठला डब्बा ’ओम शांती ओम’ बघायला गेला होतात ना, तेव्हा.", रोह्यानं जोरदार उत्तर दिलं.
"ए वॉव. कसा आहे रे सिनेमा. मलाही बघायचा आहे.", मुग्धा बोलली.
"घ्या. तुम्ही सगळे एकसारखेच. अरे ४ दिवसावर exam आली आहे आणि सिनेमांवर काय बोलताय? बोलायचय तर First Law of Thermodynamics वर बोला किंवा Stress-strain वर बोला.", रोह्या त्रासिक आवाजात बोलला.
"ए रोह्या. एबग. माज्या फुडं तुज़ा नंबर आहे. कायपन झालं तर मला exam मदे दाखवायचं" आज्यानं रोह्याला तंबी दिली.चहा-नष्टा घेऊन आम्ही आपापल्या घरी परतलो.
रोह्यासारखा "शिक्षक" असताना आम्हाला exam मधे काहीच अडचणी आल्या नाहीत. पेपरच्या आदल्या रात्री रोह्या आम्हाला आमच्या आग्रहास्तव "Passing" पुरतं सांगायचा. आणि मग आम्ही आमच्या बुद्धीच्या जोरावर तिखट-मीठ, मिर्चमसाला टाकून उत्तर लिहून यायचो. Seniors नी सांगितलेला एकच गुरूमंत्र आम्ही लक्षात ठेवलेला, "भावांनो. आपल्या युनिव्हर्सिटीत मार्क मजकुराच्या 'लांबी X रूंदी ’ वर मिळतात. जेवढ लिहिता येइल तेवढ लिहा. नसेल माहित उत्तर तरी जे माहितिये ते लिहा. Be creative!".
बघता बघता exam संपली अन results ही लागले. अपेक्षेप्रमाणे रोह्याने टॉप केले आणि आमचा सगळा ग्रुप चांगल्या गुणांनी पास झाला. आम्ही TTMM म्हणजेच "तुझं तु, माझं मी" तत्वावर एक छोटिशी पार्टीही केली.दिवस मस्त सुरू होते. चेष्टा मस्करीही सुरू होती. या सगळ्यात मुग्धा मात्र विचित्र वागू लगली होती. बाकी कोणी एखाद्या मुली बद्दल काही छान बोललं, comment केली तर ती हसत घ्यायची, पण तेच मी बोललो तर माझ्याकडं रागाने बघायची आणि कधी कधीतर जोरात मारायचिही.
हा तिच्यातला बदल बहुतेक आज्या अन रोह्याच्या लक्षात आला असावा. असकाही घडलं की ते दोघे माझ्याकडं बघुन "खट्याळ" हसायचे. मलाही थोडं विचित्र वाटायच पण कारण काही कळत नव्हतं. असं बर्याचदा घडल्यानंतर एकदा मात्र माझं डोकं सटकलं.
"आई शप्पत. आज्या बघं तुझी वहिनी आज कसली मस्त दिसतिये", मी नेहमीच्याच पद्धतिने त्याची खोड काढली. आणि अपेक्षेप्रमाणे मुग्धाने मला जोरात फटका मारला. आज मात्र मी चिडलो.
"काय ग तुझ दरवेळी? माझ्यावरच का कायम चिडतेस? हे बाकिचे बोलतात, comment करतात तेव्हा तु काही बोलत नाहीस. उलट हसतं घेतेस आणि मी कधी काही बोललो तर चिडतेस अन मारतेसही. काय आहे हा प्रकार?", रागाच्या भरात माझा आवाज कधी चढला माझं मलाच समजलं नाही. माझ्या या अनपेक्षित reaction मुळे मुग्धाच्या डोळ्यात एकदम पाणी आलं अन ती तिथुन निघुन गेली.
मिहीर तिला थांबवायला, तिची समजुत काढायला तिच्या मागं धावला. बाकी आज्या, रोह्या आणि सौर्या माझ्याकडे रागाने बघत होते.
"माझ्याकडं काय बघताय. माझं काय चुकलं सांगा यात. चायला दरवेळेचं आहे. हे" मी आजुन माझं बोलण संपवायच्या आत आज्या बोल्ला,
"ए नळकांड्या. पहिले गप बस. तु तिला सगळयांसमोर चिडून बोल्लास हे तुज चुकलं. शांतपने पन सांगु शकला असतास. आनि तुझ्या नसलेल्या बुद्धीला जरा चालव आनि स्वतःलाच विचार की ती तुलाच का असं करत असेल ते.", एवढं बोलुन तिघेही निघून गेले. मी मात्र कारणं शोधत तिथेच बसलो.
दुसर्या दिवशी मी थोडा उशीरा कॉलेजला गेलो. लांबुनच मी ग्रुपमधे मुग्धाला पाहिलं. नेहमी सारखी ती हसत खेळत नव्हती. माझं मलाच वाईट वाटल. मी धाडस केलं अन सगळ्यांसमोर तिची कान धरून माफी मागितली. प्रसंगी कान धरून दोन उठा-बशा पण काढल्या आणि ती हळूच हसली.
मी तिला बाजूला बोलावलं,
"मुग्धे सॉरीकी गं. खरच मला तुला दुखवायच नव्हत"
"It's okay रे. होतं कधी कधी"
"पहिले सांग मला माफ केलस की नाही"
"जा बाळा. मी तुला माफ केलं. जी ले अपनी जिंदगी" असा डायलॉग टाकून ती नेहमीसारखी हसू लागली. तिला परत हसताना पाहून मलाही बरं वाटलं.
"बर आता मला सांग की तु अशी का वागत होतीस. I mean की माझ्या बोलण्यावरच तु चिडायचीस. असं का?"
"तुला खरच नाही कळालं आजुन की तु तसा बनाव करतोयेस?"
"खरचं नाही कळालं मला. काल स्वतःला प्रश्न विचारून विचारून वेडा झालो पण तु माझ्या बाबतीत एवढी possessive का आहेस हेच कळेना"
"आता तुला कसं सांगू. खरच मंद आहेस तु."
"अगं बोल ना. नाहितर आजपण झोप नाही येणार मला"
"अरे मंदा. मला तु आवडतोस. I Love You".
--------------------------------------------------------------------------------
(दुसर्या दिवशी)
"अरे रोहित. विकी कुठय?" मुग्धाने विचारलं.
"अग काय झालय त्याला काय माहित. काल तुझ्याशी बोलल्यानंतर जो गायब झाला तो सरळ रूमवर जाऊन झोपला. काल पासून तापाने फणफणलाय. डॉक्टरकडे पण जायला तयार नाही. खुपच ताप होता काल. त्याला एक क्रोसिन देऊन झोपवलाय. दुपारी जाऊन बघुन येइन परत बर आहे का ते. नाहीतर डॉक्टरकडे घेऊन जाईन. बर ते सोड, मला सांग काल काही बोलला का तो तुला? म्हणजे बरं नाही वाटत वगैरे?"
"नाही रे. आमच बोलणं झाल्यानंतर तो निघून गेला"
"मी पाहिलयं त्याला तुमच बोलनं झाल्यावर फास्टात जाताना. काय बोल्लीस त्याला?" आज्याने रागाने मुग्धाला जाब विचारला.
"अरे काही नाही. माफी मागितली त्याने. मी माफ केलं. बस्स एवढच बोलण झालं "
======================================================================================
मी आणि तु कथेचा हा पाचवा भाग कसा वाटला हे मला नक्की कळवा.
तुमच्या अभिप्रायाच्या प्रतिक्षेत,
-अद्वैत कुलकर्णी
next bhagachi vat pahto.....
ReplyDeletelvkr post kra
stay tuned ;)
Deletemast mitra next part lvakar post kar, waiting bro
ReplyDeleteDhanyawad! :)
Deletenext part kadhi?
ReplyDeletethoda busy hoto. pudhcha bhaag tayar aahe. Lavkarch proofread karun publish karen. stay tuned ;)
Deleteएक no अद्वैत ।।।। खुपच छान ।।।। पुढचा भाग येऊ दया लवकर ।।।।
ReplyDeleteधन्यवाद :)
Deleteपुढचा भाग प्रसिद्ध केला आहे. कसा वाटला नक्की कळवा! :)
Adwait , khupch pratiksha krayla lavta rav tumhi lokana
ReplyDeleteपुढचा भाग प्रसिद्ध केला आहे. कसा वाटला नक्की कळवा! :)
Deletesir please, next part lavkar post kara kiti vat pahayachi
ReplyDeleteपुढचा भाग प्रसिद्ध केला आहे. कसा वाटला नक्की कळवा! :)
Delete