Sunday, October 30, 2011

पुस्तक परिक्षण: जॉनी गॉन डाऊन

नमस्कार मंडळी, मध्यंतरी प्रोजेक्ट प्रेसेंटेशनसाठी बेंगलोरला आम्ही गेलो होतो तेव्हा माझा मित्र अजित उपाध्येने हे पुस्तक खरेदी केले. त्यादिवशी महाराष्ट्र मंडळात बसुन पुस्तक सहज चाळलं. प्रोलॉग जरा प्रॉमिसिंग वाटला म्हणून अजितला पुस्तक "वाचून देतो" अशी रिक्वेस्ट केली आणि ती त्याने अगदी झटक्यात मान्य केली. त्यामुळे सर्वप्रथम अजितला धन्यवाद! :) या पोस्टपासून मी या ब्लॉगवर, वाचलेल्या पुस्तकांची परिक्षणे देखिल लिहिणार आहे. हा नवा प्रयत्न कसा वाटला हे नक्की कळवा

पुस्तक परिक्षण: जॉनी गॉन डाऊन

लेखक: करण/न बजाज
भाषा: इंग्रजी (मराठी अनुवादाबद्दल माहिती नाही.)
प्रकाशन: Harper Collins



"किप ऑफ द ग्रास" या गाजलेल्या पुस्तकाच्या लेखकाचे म्हणजेच करण/न बजाजचे हे दुसरे पुस्तक. वर म्हटल्या प्रमाणे प्रोलॉग अगदी प्रॉमिसिंग आहे. एखाद्या इंग्रजी सिनेमा असल्यासारखं पुस्तक कथेच्या मध्यातुन सुरू होतं. एक हात गमावलेला, अंगावर अगदी मळके कपडे असलेला कथेचा नायक भारतीय रेल्वेतुन प्रवास करत असतो. सहजच रेल्वेतील सहप्रवाशांशी गप्पा होतात. कथेचा नायक अगदी शांत, कदाचित "जीवनाच्या परम सत्यापर्यंत" पोहचल्यासारखा गंभीर असा वर्णीला आहे. रेल्वेतील संभाषणात तो "फ़ॉरेन रिटर्न" आहे हे सहप्रवाशांना पटत नाही. इतकी दयनीय अवस्था पाहता हे शक्यच नाही असा काहींचा समज होतो तर एक गृहस्थ, "बघा, परदेशात जाऊन ही अवस्था होत असेल तर त्यापेक्षा भारतच बरा" असा टोमणाही मारून जातात. पण नायकाला त्याची फिकिर नसते. तो अलिप्त असतो. त्याच्या क्वचितच बोलण्यात तो स्वतः "MIT" या जगविख्यात इंजिनिअरिंग कॉलेजचा ग्रॅज्युएट असल्याचे सांगतो आणि तेथुन पुढे कथा सुरुवातिला येते.

कथेची सुरुवात आणि प्रोलॉगची स्टाईल नकळतच चेतन भगतच्या "फाईव्ह पॉईंट समवन"ची आठवण करून देते. साधारण त्याच धाटणीची लेखन शैली, त्याच पद्धतीचे "कॉलेज लाईफ" संवाद, वाचायला मिळतात. फरक एवढाच आहे की या पुस्तकात "फ"काराने सुरू होणार्‍या शिव्या आणि नंतर ब्राझीलमध्ये नायक वास्तव्याला असताना टिपिकल माफ़िया स्टाईलच्या लेखनामुळे आलेले भरपुर "सेंसॉर्ड" शब्द मुक्त हस्ताने वापरले आहेत. त्यामुळे  "जेंटलमन" वाचक वर्गाला कदाचित ते पचणार नाही. ;)

तर कथेची सुरुवात MIT च्या कॉन्व्होकेशन सेरेमोनीत होते. कथेचा नायक निखिल आणि लंगोटीयार सॅम यांचे भन्नाट संवाद खरोखर मजा आणतात.या दरम्यान ते कंबोडियाला सुट्टी एंजॉय करायचा प्लॅन करतात. कंबोडिया का तर स्वस्त आणि सर्वात मह्त्वाचे म्हणजे तेथे व्हिसा लागत नाही म्हणून. दरम्यान निखिल NASA मध्ये सिलेक्ट झालेला असतो तर सॅम GE (General Electric)मध्ये. थोडक्यात दोघेही मोठ्या कंपनीत सिलेक्ट झालेले असतात.

आणि कथेला कलाटणी मिळते जेव्हा ते कंबोडियात येतात. कंबोडियाची सध्याची राजकीय परिस्थिती न पाहता ते तेथे दाखल होतात आणि मग सर्व परिस्थिती नियंत्रणाबाहेर जाते. कंबोडियात राजकिय अस्थिरता असते आणि ज्यामुळे नव्याने हुकुमशाहा उदयास आलेला असतो. जो त्याच्या वाटेत येईल ते सर्व उध्वस्त करत सुटलेला असतो. आणि अशा बिकट स्थितीत हे दोघे तेथे जातात. लवकरच स्थितीचे गांभीर्य़ त्यांच्या लक्षात येते. केवळ सॅमच्या हट्टापायी ते येथे आलेले असतात ज्यामुळे सॅमला प्रचंड मनस्ताप होतो. बर्‍याच गोष्टी घडतात. मग ते मदतीसाठी अमेरिकन एंबसीत जातात आणि तिथे लक्षात येते की निखिलचाच पासपोर्ट NASA ने अमेरिकी नागरिक म्हणून केलेला असतो तर GE ने अजुन सॅमला तसा पासपोर्ट दिलेला नसतो. आणि भारतीय एंबसीच तेथे नसते.  तेव्हा निखिल मनाचा मोठेपणा दाखवून आणि उडालेल्या गोंधळाचा फायदा घेत सॅमला स्वतःचा पासपोर्ट देतो आणि त्याला अमेरिकेला परत पाठवतो आणि स्वतः  इतर नॉन अमेरिका पासपोर्ट धारकांबरोबर जीव वाचवण्याचा प्रयत्न करतो.

तो कंबोडियन हुकुमशाही सैनीकांकडे पकडला जातो. १० वर्ष त्याचे भयानक हाल केले जातात. केले गेलेले हाल वाचताना अंगावर काटा येतो. तरिही तो त्यातुन पळ काढण्यात यशस्वी होतो. दरम्यान त्या छळात तो स्वतःचा एक  हातही गमावतो. नंतर तो रात्रंदिवस पळत-पळत थायलंडला पोहोचतो. तेथे तो बुद्ध धर्मगुरू होतो. ७-८ वर्ष धर्माची शिकवण घेतली तरी त्याचे मन त्यात रमत नाही. ते सर्व सोडून तो ब्राझील मधे जातो. तेथे त्याची भेट ड्रग माफिया मार्कोशी होते. एका कठीण प्रसंगी तो मार्कोचा जीव वाचवतो आणि लवकरच त्याचा पक्का मीत्र बनतो. बुद्धीच्या जोरावर तो मॉर्कोला नवा बिजनेस तयार करून देतो ज्यामुळे मॉर्को श्रीमंतीची शिखरे सर करतो. हळू हळू तो नकळत ब्राझीलमध्ये एक डॉन/माफिया म्हणून ओळखला जाऊ लागतो. माफिया बनल्यामुळे साहजीकच सतत जीवाशी खेळ. बर्‍याच गोष्टी घडतात ज्यामुळे त्याला ब्राझील सोडावे लागते व अमेरिकेत पुन्हा पळ काढावा लागतो. दरम्यान त्याला त्याचे प्रेम मिळते, मुल होते पण त्यांना सोडून त्याला अमेरिका गाठावी लागते.

मनावर सतत झालेला छळ, मिळालेली धर्मगुरूंची शिकवण आणि मनुष्यप्राण्याची पाहिलेली नवी रुपे त्याला गंभीर, घाबरट बनवतात. अमेरिकेत तो एका कंप्युटर गीक/किडयाला भेटतो. हळू हळू प्रोग्रामिंग शिकतो.पुन्हा स्वतःच्या बुद्धीच्या जोरावर करोडो रुपये मिळवता येतिल अशी वेबसाईट बनवतो पण पुन्हा स्वतः कही प्रॉफिट न घेता ती साईट त्या कंप्युटर गीकला सोपवून तो भारतात "मरण्याच्या" उद्देशाने येतो. बर्‍याच गोष्टी घडतात, आणि एक दिवस तो पुन्हा सॅमला भेटतो......

नंतर काय होते ते मी सांगत नाही. कारण बरच मी आधीच सांगितलं आहे. पण ओव्हरऑल एक छान पुस्तक आहे.

का वाचावे
-पुस्तक स्टार्ट-टु-एंड वाचकाला खिळवुन ठेवते. "पुढे काय" असा सतत प्रश्न वाचकाला पाडण्यात लेखक यशस्वी झाला आहे.
-एका भारतिय लेखकाने लिहिलेले माझ्या वाचनात आलेले हे सर्वोत्तम इंग्रजी पुस्तक आहे. वापरलेल्या वाक्यरचना, शब्द खरोखरच जेफ्री आर्चर वगैरे दिग्गज इंग्रजी लेखकांची आठवण करून देतात. तितकेही मुरलेले लेखन नाही पण मी तरी या लेखनावर इंप्रेस झालो.

का वाचू नये
-कथेत नायकाच्या जिवनाला मिळणार्‍या कलाटण्या, भरपूर योगायोग, जेम्सबॉंड स्टाईलने अशक्य अशा संकटांवर होणारा विजय, इत्यादी गोष्टी पटत नाहीत. एक कथा म्हणून ठीक आहे पण "इमॅजनरी" लेखन असल्याने ह्या उणीवा राहिल्या आहेत.
-वर म्हटल्याप्रमाणे "फ"कारार्थी आणि सेंसॉर्ड शब्दांचा मुक्त हस्ताने वापर काही क्षणी विनाकारण केल्यासारखा वाटतो.


ओव्हरऑल खरच एक छान पुस्तक आहे. एकवेळ आवश्य वाचण्यासारखे आहे. माझ्या मते मी या पुस्तकाला रेटिंग देईन:
 



Friday, September 16, 2011

काटा किर्रर्रर्रर्रर्ररररर......

"अद्व्या मर्दा भूक लागलिये"
"होय रे. आज या प्रोजेक्टच्या नादात वेळ एकदम फास्ट निघून गेला"
"अरे भावांन्नो आणि कोणाला भूक लागलिये काय?"
एकदम सगळे जोरात ओरडले "हो!!!"
"चला मग डबे काढा"
"मी नाय आणला","मी पण नाही","च्यामारी म्या भी नाय आणला आता काय करायचं?"
"अरे मग ३ डब्यात आपण ८ जण कसे भूक भागवणार?"
"चला मग काटा किर्रर्रर्रर्रर्ररररर ला जाऊयात"
"हे आणि काय नविन"
"ते नविन नाय, तू नविन आहेस"
"पण ही भानगड नेमकी आहे तरी काय?"
"अरे त्ये एक मिसळपावचं नवं हॉटेल निघालय हायवेवर"
"हायवे??? अबे किती वाजलेत बघ! आज सकाळचा सगळा वेळ या प्रोजेक्टमधे घालवलाय. जरा लेक्चर-बिक्चर पण करूयात की"
"होय! लय सिंसियर डोक्याचा तू. चल लई शाना हाईस. पुढचं लेक्चर त्या धोंडेच हाय. त्यो गडी कवा पण आत घेतोय. लेट ये, अगदी प्रेसेंटी घ्यायच्यावेळी आलासतरी कायपण म्हणत नाही."
"हम्म्म्म. तेपण खरच आहे म्हणा. जाऊयात पण अर्ध्यातासात काहीपण करून परतायचं"
"ए तू गपरे. गाडीची किल्ली मला दे आणि गप माज्यामागं बस"
झालं, एकूण ३ गाड्यांवरून आमची ८ जणांची गॅंग नविन निघालेल्या मिसळपावच्या हॉटेलाकडं मार्गस्थ झाली. 

 --------------------------------------------------------------------------------


"काकी, ८ मिसळपाव द्या. ए कोण कोण तिखट घेणारे ?"
"मी ट्राय करेन"
"ए बामणा! तुला हे खाऊन माहित नाही. उगाच तिखट घेचिल आनि नंतर बोंब मारत सुटशील"
"ए लई शाना आहेस. गप मला तिखट ऑर्डर कर. तुला दाखवतोच ब्राह्मणांत पण किती दम असतो ते!"
"बर बाबा. मानलं तुला. उगाच शापबिप देचिल. यापर्षी कधी नव ते ऑल क्लियर झालोय, उगाच तुझ्या शापानं काय झालं-बिलं तर माझा बाबा मला पायतानानं मारंल"

काऊंटरवरच्या काकूंसकट हॉटेलातली सगळी लोकं खदखदून हसली. असली टारगट पोरं कदाचित पहिल्यांदाच त्यांच्या हॉटेलात अवतरली होती. फायनल इयर असल्याने कदाचित आम्ही आणखीनच टारगट बनलो आहोत.

 थोड्या वेळातच गरमा गरम मिसळपाव समोर आली. आधीच भूक लागलेली आणि त्यात हॉटेलात सुटलेल्या खमंग वासाने तोंडाला जबरदस्त पाणी सुटलेलं. मी पहिला घास खाणार तोच माझ लक्ष सगळ्यांकडं गेलं. सगळे लेकाचे मला एकटक पाहात होते.

"काय रे! काय बघताय?"
"काय नाय, तुजी गमजा बघायचिये"

मग लक्षात आलं, च्यामारी आपण तिखट ऑर्डर दिलिये. झालं! आता इज्जत का सवाल था! :) हळूच एक चमचा मिसळ उचलली आणि तोंडात टाकली. तोंडात आगीची पेटती काडी टाकल्यासारखा जळजळीत  चटकाच जणू बसल्यासारखं वाटलं जीभेला. कसतरी करून तोंडावर हसू ठेवून घास गिळला. 

"काय काय सायेब? कशी काय वाटली मिसळ?"
"एक ख्ख्ख!ख्ह!ख्हौओ........ पाणी...... द ह्ह्ह्ह्ह!"
जबरी ठसका लागला! सगळे लोळलोळ लोळले हसून. गटागट पाणी प्यालो आणि कसाबसा ठसका शांत केला. आता चॅलेंज स्वीकारलेलं, ते कसं मोडणार? त्यामुळं ती झणझणीत मिसळ एका दमात मटकावली. पहिलेच जीभ भाजल्याने पुन्हा त्रास नाही झाला!

"आयला. ह्यानं संपवली की रे"
"मग! बोललेलो! माझ्याशी पंगा नाय घ्यायचा!"
"बर बाबा! तु जिकलास!"

जवळ जवळ अर्धा-पाऊण तास निघून गेला. दंगा मस्तीत वेळ कधी निघून गेला कळालच नाही. सहज घड्याळाकडं लक्ष गेलं तेव्हा वेळेच भान आलं.

"अरे मुर्खांनो अर्ध्यातासापेक्षा जास्तवेळ झालाय. चला आवरा लवकर. संपवा मिसळ आणि चला कॉलेजकडं"
"ए टेन्या! तुझं झालं म्हंजे सगळ्यांच झालं होय? थांब जरा. आणि धोंडे सराची जास्त काळजी नको करू. मी बरोबर सेटिंग करून ठेवलय. काय बोलनार नाही त्यो"
"ते कायपण असो! मी निघालो, यायच असेल तर या."
"ए थांब की मर्दा. आलो आम्हीपण. झालच थांब"
----------------------------------------------------------------------------------------

साधारण धोंडे सरांचा तास संपायला १५ मिनिट बाकी असताना आम्ही कॉलेजवर पोहोचलो. वर्ग शोधण्यापासून सुरवात. दोन-तीन व्यवस्थित सुरू असलेले वर्ग डिस्टर्ब करून फायनली आमचा वर्ग सापडला.

"मे आय कम ईन सर?"
"येस .प्लीज कम इन"
"बग. बोललेलो किनी? आपला मानूस हाय. काय त्रास देनार नाय. निवांत आत घेईल"
"ए! गप चला आत. ऐकले तर आत घेणार नाहीत."

पटकन मागच्या मोकळ्या बेंचवर जाऊन बसलो. बॅक बेंचरच आम्ही. नेहमीचे बेंच ठरलेले. 

"आत्ता आलेले सगळे जण उभारा!"
झालं! सगळ्यांची टरकली. काहीतरी लोचा झालाय! सगळे उभारलो.

"कोठे गेला होतात?"
पायात सुतळी बॉंब फोडावा तसा सरांचा हा प्रश्न थाडकनं आमच्यावर आपटला. आमच्या सगळ्यांच्या माना खाली.

"अरे बाळांनो मी तुम्हाला विचारतोय...... कुठे गेला होतात? टेल मी फ्रॅंकली"
परत सगळ्यांच्या माना खाली. काय बोलणार म्हणा!

"कुलकर्णी, कोठे गेला होतात इतका वेळ? मास्तर आपलाच आहे, कधीपण आत घेईल असा जर समज झाला असेल तर तो काढून टाका मनातून. काय कुलकर्णी बरोबर आहे ना? असच वाटलेलं ना?"

"नाही सर! तसं नाही."

"मग कसं? कुठे गेला होतात?टेल मी फ्रॅंकली"

"सर ते आम्ही.......! सर ते प्रोजेक्ट...."

"टेल मी द ट्रुथ. टेल मी फ्रॅंकली"

माझी मान खाली. काय सांगणार? खोट बोलणं सुचेना, खरं बोलण जमेना! आणि आमचे विद्वान मित्र लोक मागून प्रॉंप्टिंग करत होते.

"अद्व्या सांग पोरिंच्या मागं गेलेलो. ख्या ख्या ख्या"
"अरे नाही, ऑफिसात बोलवलेलं म्हणून सांग" 
"नायतर सरळ सांग काटा किर्रर्रर्रर्रर्रररररला गेल्तो म्हनून"

"ए */?*# न्नो गप बसा. इकडे माझी वाट लागलिये आणि तुम्ही मागून मजा करताय??" 
(मी हळूच पुटपुटलो)

"हम्म! बोला कुलकर्णी."
"तो तुझ्यामागे कदम आहे काय? काय तरी बोलतोय तो. हानं कदम तुम्ही सांगा कुठे गेलेलात?"

"सर ते... आमी....."

"बोला पटकन. माझ्याकडं वेळ नाही. असं कोणतं काम तुम्हाला पडलेलं की माझं लेक्चर चुकवून ते पुर्ण करण्यात तुम्ही गुंतला होतात. चला लवकर लवकर बोला. कदम बोला पटकन टेल मी फ्रॅंकली"

"सर आमी सगळे  काटा किर्रर्रर्रर्रर्रररररला मिसळपाव खायला गेल्तो"

कदमाच्या या "फ्रॅंकली" उत्तराने आता सरांच्या पायात सुतळी बॉंब फुटल्यासारखी सरांची अवस्था झाली. आपण खुपच सज्जन आहोत अशा इनोसंट चेहर्‍याने कदमाने झटकन उत्तर दिले. सगळा वर्ग खदादा हसायला लागला! मास्तरचं डोकं जाम भडकलं! त्यांनी सरळ डस्टर, पुस्तक घेतलं आणि वर्ग सोडून तावातावाने निघाले. दरवाज्यापाशी गेल्यावर आमच्याकडे बघून म्हणाले,

"पुन्हा जर तुम्ही लोक माझ्या लेक्चरला दिसलात तर मी लेक्चर घेणार नाही"
आणि सर निघून गेले. त्यानंतर जो काय आम्ही दंगा केलाय तो शब्दात सांगणं खरच कठीण आहे. "टेल मी फ्रॅंकली" चा इतका फ्रॅंकली कोणी अर्थ घेईल याची कदाचित सरांनाही अपेक्षा नव्हती.

ते काहीही असो, पण हा दिवस खरच आमच्या कॉलेज लाईफमधला काटा किर्रर्रर्रर्रर्ररररर..... दिवस ठरला! :)

-अद्वैत कुलकर्णी
marathi corner team

Friday, September 2, 2011

मराठी संगीतविश्वातील आणखी एक तारा निखळला..

"श्रावणात घन निळा’ असो किंवा ‘निज माझ्या नंदलाला’ असो, ‘या चिमण्यांनो परत फिरा रे’ असो किंवा ‘सावळे सुंदर रुप मनोहर’ असो, आजही ही गीते चिरतरूण आहेत. य़ा व यांसारख्या कित्येक गीतांना स्वरबद्ध करणारे, मराठी संगीतविश्वातील हिरा, आपले सर्वांचे लाडके खळे काका अर्थात ज्येष्ठ संगीतकार पद्मभूषण श्रीनिवास खळे यांचे आज वृद्धापकाळाने निधन झाले. मराठी संगीतविश्वातील एक ताराच  जणू निखळला..


कालच बाप्पा घरी आले असताना, सर्वत्र चैतन्याचे वातावरण असताना ही बातमी खरच मनाला चटका लावून गेली. मराठी कॉर्नर परिवारातर्फे खळे काकांना भावपूर्ण श्रद्धांजली..

-
marathi corner team

Monday, August 15, 2011

चर्चासत्राचे निमंत्रण!

नमस्कार,
सर्वप्रथम आपणांस व आपल्या समस्त परिवारास स्वातंत्र्य दिनाच्या हार्दिक शु्भेच्छा!!
आज स्वातंत्र्यदिनाच्या निमित्ताने मराठी कॉर्नरने एका चर्चासत्राचे आयोजन केले आहे. या चर्चासत्राचा विषय आहे:

"स्वातंत्र्य लढा आणि आज"



या विषयाबद्दल थोडक्यात:
१९४७ हे साल म्हणजे भारतिय इतिहासातले सर्वात महत्वाचे साल. असंख्य
देशबांधवांचे बलिदान, धाडस आणि कष्ट यामुळे भारत इंग्रजांच्या जुलमी
राजवटीपासून स्वतंत्र झाला. आज ६४ वर्षे उलटून गेली पण खरच आज आपण स्वतंत्र
आहोत?? भ्रष्टाचार, हिंसा, इत्यादी कित्येक रोगांनी ग्रासलेला हा देश खरच
स्वतंत्र आहे?

तुम्हाला काय वाटते हे आम्हाला जाणून घ्यायचे आहे. लगेचच आपले विचार येथे
मांडा:

http://www.marathicorner.com/viewtopic.php?f=44&t=594

या विषयाला प्रतिक्रिया देण्यासाठी सर्वप्रथम "सदस्य प्रवेश" घेणे गरजेचे आहे.
त्यामुळे सर्वप्रथम आपण आपले Username आणि password वापरून मराठी कॉर्नरवर
Login व्हावे आणि मग वर दिलेल्या धाग्यावर जाऊन आपले मत मांडावे.

आपल्यासोबत इतरही सदस्य आपले विचार मांडतील आणि हळू हळू एकमेकांचे विचार वाचून
त्यांना उत्तर देऊन हे चर्चासत्र सफल होईल अशी आशा आम्ही करतो.

पुन्हा एकदा स्वातंत्र्य दिनाच्या हार्दिक शु्भेच्छा आणि चर्चासत्राचे
आग्रहाचे निमंत्रण!
कळावे,

Wednesday, June 29, 2011

बडबड गीत

"ये रे ये रे पावसा" किंवा "झुक झुक झुक आगिन गाडी" अशी कितीतरी दुर्मिळ बडबड गीतं ऐकून बराच काळ झाला. ते प्राथमिक शाळेतले दिवस! आहा! आजूनही ते क्षण डोळ्यासमोर आहेत.  बघता बघता १२-१५ वर्ष उलटून गेली पण तरिही सगळं अगदी काल घडल्यासारखे स्पष्ट आठवतय. ते शाळेतले गुरूजी, त्यांचा तो प्रेमळ स्वभाव, अगदी स्वतःची मुलं असल्यासारखे केलेले प्रेम आठवून खरच कंठ दाटून येतो! आजही  प्राथमिक शाळेतले शिक्षक दिसले की नकळतच चेहर्‍यावर स्मीतहास्य येते. खरच ते क्षण "लय भारी" होते. पण खरच ते दिवस आणि आज जे काही अनुभवायला मिळतय यात किती फरक पडलाय नाही?मी एका छोट्या गावात राहतो. "खेड्याकडे चला" चे उत्तम उदाहरण म्हणजे माझे गाव. काहिही सुविधा नसलेले माझे गाव आज एका "शहरा" इतके प्रगत झाले आहे पण त्यातली पोकळी आत्ता थोडी थोडी बाहेर यायला लागली आहे.

माझ्या गल्लीत जवळपास पाच ते दहा वयोगटातली जवळ जवळ ८-१० बारकी आहेत. त्यांना "वानरसेना" म्हटलं तरी वावग ठरणार नाही. सध्या नुकत्याच शाळा सुरू झाल्या आहेत. त्यामुळे दिवसभर त्यांचा चिवचिवाट सुरू असतो. एकदा शांत बसून त्यांची बडबड ऐकली तर खरच खुप मजा येते. त्यांचे ते बोबडे बोल ऐकून नकळत आपणही मनात बोबडे बोलायला लागतो :).

परवा असाच पुस्तक वाचत बसलो होतो. नेहमीप्रमाणे सगळी वानरसेना गल्लीभर चिवचिवाट करत सुटली होती. मी पुस्तक ठेवलं आणि हळूच खिडकीतुन त्यांची मजा पाहायला लागलो. साधारण एक पंधरा वीस मिनिटांनी त्यांचा सेनाप्रमुख मोठ्याने ओरडला "ए पकला-पकली बास झाली आता. आता आपन शाला-शाला खेलू". म्हटलं चला आता फुल टू करमणूक होणार. त्यांचं ते "शाला-शाला" सुरू झालं. अ-ब-क-ड चा तास संपला आणि "बडबडगीतांचा" तास सुरू झाला.

पहिलं बडबडगीत ऐकताच मी हदरलो. आपेक्षेनुसार ते "झुक-झुक-झुक आगिनगाडी" किंवा "येरे येरे पावसा" किंवा फारफार तर "चांदोमामा चांदोमामा लपलास का" वगैरे एखादे असेल पण ही पोरं मोठमोठ्याने "शीला शीला की जवानी" म्हणायला लागली.दोन मिनिट मी सुन्नच झालो. त्यानंतरच त्यांच गाणं होतं "मुन्नी बदनाम हुई, दालिंग तेले लिये".  अरे हा काय प्रकार आहे? ही कसली बडबड गीतं??माझ्या मनाची चक्र वेगानं फिरू लागली....

ज्यांना साधा शेंबुड पुसता येत नाही अशी ही यंग जनरेशन खरोखरच कसले संकेत देत आहे? खरच यात त्यांचा काही दोष आहे? नाही. दोष आपला आहे. म्हणतात ना जे पेराल तेच उगवते! मग त्यांचा दोष तो कोणता? मध्यंतरी काही कामाकरिता माझ्या जुन्या शाळेत जाऊन आलो. अगदी मोजके जुने शिक्षक राहिलेले. बाकी सगळा स्टाफ नवा, २५-३० वयोगटातला. स्टाफरूममध्ये डोकावलं तर निम्मे अर्धे मोबाईलमध्ये गुंग, एकिकडे वर्ग चालू तर दुसरीकडे यांचे मोबाईल. आज सर्रास मोबाईल फोन वापरात आहेत. अन्न,वस्त्र,निवारा सोबत मोबाईल ही देखिल मुलभुत गरज बनली आहे पण म्हणून काय तो या विद्येच्या मंदिरातही गरजेचा आहे? सहज माझ्या एका जुन्या शिक्षकांशी बोलत असताना "शीला,शीला की जवानी" गाणं सुरू झालं. बोलता बोलताच सरांच एकदम लक्ष विचलीत झालं आणि मला त्यांनी मान डोलावून डोकावायला सांगितल. मी सहज काचेतुन डोकावलं तर ती एका मास्तरांच्या मोबाईलची रिंगटोन होती.

आत्ता त्या घटनेची लिंक लागली . जर विद्यादानाचे पवित्र कार्य करणारे गुरुजीच केंदाळात वावरत आहेत तर मग त्यात स्वच्छता, निर्मळता कशी राहिल? जणू एखाद्या वादळाच्या वेगाने ही नवी जनरेशन गोष्टी आत्मसात करत असताना त्यांना जर योग्य दिशा दाखवणारेच दिशाभूल होण्यास कारणीभूत असतिल तर खरच ही नींदनिय बाब आहे. केवळ गुरुजीच नव्हे, तर करिअरच्या मागे लागलेले पालकही याला तितकेच जबाबदार आहेत. हा बडबडगीतांचा प्रकार केवळ एक ट्रेलर म्हणाल तरी हरकत नाही.

"क्या हम गलफ्रेंड-बॉयफ्रेंड है" ही मॅकडोनलची जाहिरात कित्येकांना भावली. फेसबुक,ऑर्कुटवर जो-तो उठून "wow! so cute" किंवा "how nice!!" सारख्या उपमा देत ही जाहिरात शेअर करत होता पण जर खरच विचार केलात कधी? गलफ्रेंड, बॉयफ्रेंड म्हणजे नेमकं काय हे तुम्हाला कधी कळाले ते आठवू शकाल? फार फार तर ५-७ वर्षापुर्वीपासून हे शब्द so called high सोसायटीतून आज खेड्या-खेड्यापर्यंत पोहोचले आहेत. आणि आपण या अशा संस्कृतीची जाहिरात करून नेमकं आपल्या नव्या जनरेशनला काय शिकवू पाहतोय? यावरच एक किस्सा सांगतो. मध्यंतरी एका लग्नानिमित्त सर्व लोक एकत्र आलो होतो. बरेच पाहुणेमंडळी बर्‍याच दिवसांनी एकत्र भेटले होते त्यामुळे गप्पांना उत आला होता. बोलता बोलता बरेच विषय निघत गेले. त्यात हा विषय आला. एक बाई आगदी अभिमानाने म्हणाल्या,
"अहो ऐका हा किस्सा. आमच्या विकीचा (मुलाचे नाव महेश.पण तरिही विकी. का कोणास ठाऊक!) फक्त ८ वर्षाचा आहे. परवा काय म्हणाला माहितिये? त्याच्या बाबाला म्हणाला, ’ए बाबा. आपण आणखी एक घर आणि गाडी घेउयात की’, मग आम्ही आश्चर्याने विचारले, ’का रे? एकदम का तुला सुचलं?’ तर म्हणतो कसा , ’काही दिवसांनी माझी गर्लफ्रेंड येईल. मग आम्ही दुसरीकडे राहायला जाणार. मग आम्ही तुम्हाला हॉलिडेज मध्ये भेटायला यायला गाडी पाहिजेकी’. हा हा हा! ऐकलतं म्हणतो कसा! कित्ती गोड बाळ माझं"

???गोड???नेमकं यात यांना त्याचा अभिमान वाटण्यासारखे दिसले तरी काय?? आजून चड्डी घालता येत नसलेलं शेंबड मुल आत्तापासूनच; वयाच्या ८व्या वर्षा पासूनच "वेगळ राहणार, गर्लफ्रेंड फिरवणार, कधीतरी हॉलिडेजनाच भेटायला येणार" म्हणतोय आणि हे लोक ते अभिमानाने चारचौघांना सांगताहेत??आणि ते ही त्याच्या समोरच??

खरच यावर प्रत्येक पालकाने विचार करायला हवा. मला अत्तापासूनच भिती वाटायला लागलिये की उद्या माझा मुलगा/मुलगी कोणालाही हाताला धरून घरी घेऊन येईल आणि म्हणेल "हे डॅड! लूक! ही इज माय गर्लफ्रेंड/बॉयफ्रेंड. मी याच्याशी लग्न करणारे. तुमची परवानगी असेल तर नाईस, नसेल तर आम्ही पळून जायचं ठरवल आहे!" आत्ता हे मजेशीर वाटतयं पण प्रत्यक्षात कधी घराघरांत उतरेल काही सांगता येत नाही.

तेवढ्यात "ससा ले ससा,कापूस जसा" गाणं ऐकू आलं आणि भानावर आलो. कदाचित चुकल्या-चुकल्यासारखं काहीसं ऐकू आल्याने तंद्री भंग झाली असेल ! :) पण असो, काही का होईना आमच्यावेळच निदान हे तरी बडबडगीत या वानरसेनेच्या तोंडून ऐकायला मिळालं! पण तरिही जे काही या दरम्यान मनात येऊन गेलं ते बैचेन करण्यालायक नक्कीच होते.

-अद्वैत
माझा हा लेख या आधी येथे प्रकाशित:  http://www.marathicorner.com/viewtopic.php?f=29&t=525

Monday, June 27, 2011

मराठी कॉर्नर व्हिडिओ ट्युटोरियल

नमस्कार मंडळी,
कसे आहात? आज आम्ही बर्‍याच दिवसांनी तुमच्याशी संवाद साधतोय! या काळात मराठी
कॉर्नर खरच थंड पडले आहे. त्यामुळे मराठी कॉर्नरला पुन्हा सक्रिय करण्याच्या
दृष्टीने हा पत्रव्यवहार.
मध्यंतरी आम्ही आपल्या सर्व सभासदांकडून अभिप्राय मागवला होता आणि त्याला बराच
प्रतिसाद मिळाला. या मिळालेल्या प्रतिसादाची योग्य छाननी केल्यावर एक गोष्ट
प्रकर्षाने जाणवली ती म्हणजे बहुतकरून सभासदांना मराठी कॉर्नर नेमके कसे
वापरायचे हेच अवघड जात आहे. त्यामुळे आम्ही "मराठी कॉर्नर व्हिडिओ
ट्युटोरियल्स" सभासदांना युट्युब द्वारे उपलब्ध करून द्यायचे ठरवले आहे.

सभासदांना मराठी कॉर्नरवरिल विविध सुविधा योग्य पद्धतीने हाताळता याव्यात या
उद्देशाने या ट्युटोरियल नक्कीच उपयोगी पडतील अशी आशा आम्हाला आहे. मराठी
कॉर्नरच्या या ट्युटोरियल बघण्यासाठी आजच मराठी कॉर्नरच्या युट्युब चॅनलला
सब्स्क्राइब करा.
मराठी कॉर्नरचे युट्युब चॅनेल: http://www.youtube.com/user/marathicorner


----------------------------------------------------------------------------------

मराठी कॉर्नर व्हिडिओ ट्युटोरियलस आपल्यासमोर सादर करताना मनापासून आनंद
होतोय. हे व्हिडिओ नक्कीच आपल्याला उपयोगी पडतील. तरिही काही शंका असल्यास
त्या व्हिडिओजना तुम्ही कमेंट देऊ शकता किंवा आम्हाला मेल करू शकता. तर सादर
कर आहोत आमचा पहिला व्हिडिओ:

मराठी कॉर्नर व्हिडिओ ट्युटोरियल नंबर १ (माहिती व सदस्यप्रवेश कसा घ्यावा)

Marathicorner.com Video Tutorial #1 (basicinfo and how to Login)



हळुहळु मराठी कॉर्नर कसे वापरायचे याच्या ट्युटोरियल उपलब्ध केल्या जातिल.आमची
ही सुविधा आपल्याला कशी वाटली हे नक्की कळवा. आणि हो, आजच मराठी कॉर्नरवर
सक्रिय व्हा! आपले नवे लेख,विचार नक्की मांडा. आधी मांडलेल्या विषयांवर तुमची
प्रतिक्रिया नक्की द्या!

आपला विश्वासू,
अद्वैत
मराठी कॉर्नर टिम
http://www.marathicorner.com/index.php

Wednesday, June 1, 2011

काय सांगू गड्यांनो!

काय सांगू गड्यांनो आज मी धाडस केलं,
जे मनात होतं ते सगळं तिला सांगून टाकलं.

क्षणभर बिथरली, नंतर लाजली,
त्याक्षणी तिच्यावर सगळी "जान" कुर्बान करून टाकली.

काय सांगू गड्यांनो किती किती हलकस वाटलं,
तिच्या त्या  लाजण्यात मला माझं उत्तर मिळालं

 त्या पाणिदार डोळ्यांत मी स्वतःला पाहत होतो,
का कोणासठाऊक पण राजपूत्रासारखा दिसत होतो.

काय सांगू गड्यांनो जग जिंकल्यासारख वाटलं
जेव्हा तिनेही तिच्या मनातलं सगळ काही सांगून टाकलं.

स्वप्न म्हणता म्हणता सत्यात उतरलं आहे,
स्वप्नपूर्तीबरोबर आता जबाबदारीही वाढली आहे.


.

Thursday, May 26, 2011

माझं पहिलं व्यंगचित्र: "मॅडम का ढाबा"

आत्ता पर्यंत या सरकारने कित्येकवेळा सामान्य माणसाच्या भावना दुखावल्या आहेत. घोटाळ्यांची तर यादीच निघेल. तरिदेखिल निर्लज्जपणे सगळ चालू आहे!  २जी घोटाळा काय नी कॉमनवेल्थ घोटाळा काय, या घोटाळ्यात खाल्लेले पैसे जर चांगल्या कामासाठी वापरले गेले असते तर निश्चितच काहितरी नक्कीच साध्य झालं असतं. इकडे रामदेवबाबा "काळा पैसा आणा, काळा पैसा आणा" म्हणून ओरडत आहेत पण ह्या घोटाळ्यातल्या पैश्याबद्दल कोणीच काही बोलत नाहिये! मान्य की लोक पकडले, कारवाई सुरू आहे, वगैरे वगैरे पण ते पैसे गेले कुठे???

असो, याच विषयावर मी आज पहिलं मोठे व्यंगचित्र काढले आहे. "मॅडम का ढाबा". साहजिकच यात कोणाला उद्देशुन काढले आहे ते समजले असेलच! :)

तर आपले स्वागत हे "मॅडम का ढाबा" मध्ये. आजचे मेन्यू: २जी घोटाळा, CWG घोटाळा, आदर्श आमटी, कलमाडी फ्राय, इत्यादी बरेच काही. आणि हो, सगळे विषय भट्टीत इतके खरपूस भाजले आहेत की चव नक्कीच आवडेल! :D

या आधी मी बरिच व्यंगचित्र काढली पण अगदी छोटी, टाईमपासवाली, पण हे माझं पहिलं मोठं व्यंगचित्र! तुम्हाला कसं वाटलं ते नक्की कळवा! :)

Wednesday, May 18, 2011

हे नातं! असं कसं?

इंजिनिअरिंग स्टुडंट आणि त्यांना शिकवणारे शिक्षक यांच्यात जे नातं असतं ते कधीच कोठेही बोललं गेलं नाही, कोठे सांगितलं गेलं नाही. कोणी विचारलच नाही म्हणा ना! पण तरिही आज मी सांगणारच आहे! :D  एक असं नातं जे बहुदा माझ्यासारख्या सर्व गुणी इंजिनिअरिंग स्टुडंट्सनी त्यांच्या इंजिनिअरिंग लाईफमध्ये कधीतरी नक्कीच अनुभवलं असेल. जर तसे नसेल तर तुम्ही एक तर "पुस्तकी किडे" आहात किंवा अगदिच "गुणी बाळ" आहात!

तर मग अशाच एका गुणी शिक्षकाचा मला आलेला "सॉलिड" अनुभव मी आज शेअर करणार आहे. अगदी ताजा-ताजा आहे. परवाच external oral चा सोहळा पार पडला. :D अगदी उत्साहात आम्ही सर्वजण सहभागी झालो होतो. मान्यवर externals देखिल उत्साहाने सहभागी झाले होते. त्यांच्या चेहर्‍यावर सुडाचे स्मितहास्य किती सुरेख दिसत होते हे शब्दात मांडणे थोडे कठिणच! सोहळा भारतिय प्रमाण वेळेनुसार वेळेत सुरू झाला.  काहींना lot ऑफ marks मिळत होते तर काहिंना shot! सहाजिकच, या सोहळ्यास मी ही नचुकता सहभागी झालो होतो, तसे आग्रहाचे निमंत्रणच मिळाले होते त्यामुळे जावेच लागले. :D

तसं म्हणाल तर मी स्वभावाने एकदम साधा,सरळ आणि गुणी मुलगा. काय माहित बहुतेक देव अशाच सोज्वळ मुलांना छळत असेल! :D आधिच्या २ oral exams (तोंडी परिक्षा :D) व्यवस्थित पार पडल्या होत्या. अगदी गरम पावावर लोणी वितळावं तसा मी प्रत्येक प्रश्नाला वितळून जवळ जवळ संपलोच होतो! :D (लक्षपूर्वक वाचलत ना उदाहरण? लोणी म्हणालो मी स्वतःला! :D ) आता राहिलेली शेवटची oral देण्याचा अगदीच मुडच नव्हता! कारण ३ पैकी २ तर आधीच उडाल्या आहेत! आता ही पण अशिच असणार. आणि माझा अंदाजही बरोबर ठरला पण किंबहुना सगळ्यात मोठा shot! माझ्यानावे आधिच लिहून ठेवला होता. मला याची जराशी चाहूल लागली होती पण माझा "sixth sense" नेहमी दगा देतो (स्पेशली हिरवळीच्या बाबतीत :D) म्हणून यावेळीही मी त्याकडे पूर्ण दुर्लक्ष केले पण लेकाचा यावेळी मात्र खरा निघाला.

तर सादर आहे कहाणी माझी आणि माझ्या प्रिय मास्तरांच्या "सोज्वळ" नात्याची! :D
तसा मी गुणी बाळ असल्याने सदैव शिक्षकांच्या नजरेत असायचो. लेक्चर बंक करणे हा गुन्हा नसून एक कला आहे ह्यावर माझी नित्तांत श्रद्धा! . पण तरिही शिक्षकांबद्दल अनादर मात्र कधिही नाही. तरिपण जेव्हा ह्या नात्याला जर वेगळे वळण मिळाले तर ते किती महागात पडते याची प्रचिती जेव्हा एक्सटर्नल "You are not supposed to be a part of this oral. Leave this hall and you can go!" असे खणखणीत म्हणतो तेव्हा येते! :D

तर झालेलं असं की; कॉलेजमध्ये सगळ्यात टारगट म्हणून आमचा ग्रुप ओळखला जातो (तितकाच स्कॉलर आहे हे मात्र कोणी सांगत नाही! चालायचच! जगाची रितच आहे ती! :p ;) ) आणि मी त्या ग्रुपचा सभासद. त्यामुळे HOD पासून शिपायापर्यंत सगळ्यांशी ओळख. (फरक एवढाच की शिक्षक लोक जरा टाप दाखवतात आणि तितकेच प्रेम, आदर शिपाई लोक देतात.) तर अशाच एका नव्याने रुजू झालेल्या शिक्षकाचे माझ्याशी बिनसले. वास्तविक मी वर्गात शांत असतो (हे सिरियसली बोलतोय! :) ) पण तरिही बॅकबेंचर म्हणून की काय पण मला त्या गृहस्थाने किमान ४ ते ५ वेळा अपमानित केले. नुकतेच BE पास झालेले. म्हणजे माझ्याहून १-२ वर्षांनी मोठे पण शेवटी "शिक्षक" आहेत म्हणून सर्व सहन करत राहिलो. पण तरिही हे मास्तर काय सुधरेनात. एकदा सरळ मला धमकी दिली "एक्सटर्नलला बघ तुझी काय अवस्था करतो" मी देखिल म्हणालो "ठिक आहे! बघुन घेऊ! "

आणि तो दिवस आलाच. मी हा प्रकार कधिच विसरलो होतो पण हा बाबा काय विसरला नव्हता. फाईनल सबमिशन दिवशी फाईलवर सही केल्याशिवाय एक्सटर्नल देता येत नाही. आणि या माणसाला तेच हवे होते. प्रत्येकवेळी "मी जरा बिझी आहे. थोड्या वेळाने ये", "आत्ता नको उद्या ये" असे करत करत मला जवळ जवळ ७-८ दिवस झिंगवले. शेवटी वैतागुन मी म्हणालो "अहो सर माझी उद्या एक्सटर्नल आहे! आता तरी सही करा" तर म्हणाले "मला एका अर्जंट मिटिंगला जायचय HOD सोबत, तु उद्या लवकर ये आणि माझी सही घे."  मी ठिक आहे म्हणालो आणि दुसर्‍या दिवशी कॉलेज सुरू होण्या आगोदर अर्धा तास त्या गृहस्थाची वाट पाहात राहिलो. आता दिड एक तास झाला तरी हा माणूस काही येईना. इकडे माझा रोल नंबर जवळ येत होता तरी याचा पत्ता नाही. शेवटी एकदाचा आला. मी "हुश्य्य्य्य!" म्हणून उसासे टाकत त्यांच्याकडे गेलो आणि फाईल पुढे केली. मला म्हणाले "अरे! तु अजून गेला नाहिस ओरल द्यायला?" मी म्हणालो "अत्ता जाणारे! सर पटकन सही करा, माझा नंबर जवळ आलाय!". तेव्हा गडी म्हणाला "अरे जा तसाच. मी आहे. काही फरक पडत नाही सही नसली तर!". मी भोळा! मी लगेच विश्वास ठेवला त्याच्या बोलण्यावर आणि नंबर आला म्हणून आत गेलो. माझ्यासोबत माझे आणखी २ नंबर असे आम्ही ३ लोक एक्सटर्नल समोर बसलो.

एक्सटर्नलने एक एक करत माझी फाईल मागितली. मी दिली. त्याने आत पाहिलं आणि विचारलं "Where's the signature of your internal?" मी म्हणालो "He said don't waste your time and go to your oral. I will manage that." मग त्याने मला सरळ त्या सहिच्या जागेकडे बोट दाखवत खणखणीत विचारले "Do you know what's the meaning of this empty space ?" मी नकारार्थी मान हलवली आणि मग त्याचा तो खणखणीत "किल्लर" डायलॉग एखादी कानफाडित बसावी असा आला "You are not supposed to be a part of this oral. Leave this hall and you can go!". याचा अर्थ "तुझी एक्सटर्नल होणार नाही. तु जाऊ शकतोस!"

हा आत्ता पर्यंतचा जबराट फालतूपणा होता! त्याक्षणी माझा राग इतका अनावर झाला, तडक एक्सटर्नलच्या हातातली फाईल हिसकाऊन घेतली आणि त्या इंटर्नल मास्तरकडे जाऊन म्हणालो "अहो सर, एक्सटर्नल ने मला बाहेर काढले" तेव्हा त्या मास्तरने माझ्याकडे पाहिले आणि हसून म्हणाला "हे तर होणारच होतं! आता कस वाटतय?". आई शप्पत! हे त्याने मुद्दामुन केले आहे हे कळल्यानंतर त्याक्षणी मी त्याला यथेच्छ बोललो. माझा आवाज इतका चढला होता की आजूबाजूची मुलं "एखादा थ्रीलर सिन" सुरू असल्यासारखे तोंड उघडून बसली होती.

हे माझ रूप मलाही माहित नव्हत! पण या कारणाने ते बाहेर आलं! मग तडक HOD कडे गेलो. घडला प्रकार सविस्तर सांगितला. HOD नी मास्तराला बोलावले, मला म्हणाले "बाळ तू जरा १० मिनिट बाहेर जा". मी केबीन मधून बाहेर आलो. एक दहा पंधरा मिनिटांनी मास्तर तोंड पाडून बाहेर आला. माझ्या फाईलवर सही केली. मला पुन्हा एक्सटरनल द्यायची सोय केली.

आज मी होतो म्हणून मी बोलू शकलो. उद्या एखाद्याचे करियर बरबाद व्हायला वेळ लागणार नाही. शेवटी महावद्यालयातले विद्यार्थी आणि शिक्षकांची नोक झोक तर सुरूच असते आणि असाविच, त्याशीवाय कॉलेज लाईफला खरच मजा नाही.मी असेही म्हणत नाही की माझी काहीच चुक नव्हती पण शेवटी विद्यार्थी आम्ही. शेवटची ४ वर्ष आमच्या शिक्षणाची उरलेली असतात त्यामुळे जितकं मित्रांसोबत एंजॉयमेंट करायला मिळेल तितके आम्ही करतो पण एका लिमिट पर्यंत. जेव्हा त्या दोघांतील एखादाजरी एका लिमिटच्या बाहेर जातो तेव्हा त्याचा खरच खुप मोठा परिणाम घडतो.आणि या अशा बाबतीत जेव्हा एखादा शिक्षक जाणून बूजून असला काही प्रकार स्वतःच्या विद्यार्थ्या बाबतीत करतो तेव्हा खरच त्या विद्यार्थी-शिक्षक नात्याला मैत्रीचे नव्हे तर दुष्मनीचे वळण लागते. त्यामुळ हे खरच एक इंटरेस्टिंग नातं आहे.

Saturday, May 14, 2011

नवा चेहरा!

आजवर आपण कित्येक सिनेमांत पाहिले आहे की व्हिलन प्लास्टिक सर्जरी करून हिरोचा चेहरा घेतो किंवा हिरो प्लास्टिक सर्जरी करून स्वतःची आयडेंटिटी बदलतो आणि काम झाले की पुन्हा आपला "वरिजनल" चेहरा परत मिळवतो! आयला! हे जरा अतिच दाखवतात आणि आम्ही मस्त पॉपकॉर्न खात ते बघत बसतो. कित्येकांच्या मनातपण येत असेल "आपण पण चेहरा बदलू आणि "त्या"ला तिच्यापासून लांब टाकू" किंवा "बदला घ्यायला मजा येईल" वगैरे, वगैरे बाळबोध कल्पना आपल्या डोक्यात फिरू लागतात. आणि हे सिनेमावालेही ह्या गोष्टी अशा दाखवतात जशा या प्लास्टिक सर्जरी नसून प्लास्टिक पिशव्या वापरून केले आहे! असो! आजच्या या लेखामागचा उद्देश म्हणा किंवा विषय पूर्ण वेगळा आहे. आज मी प्लास्टिक सर्जरी नव्हे तर  "Face Transplantation" बद्दल बोलणार आहे.

आजवर आपण "Heart Transplantation" बद्दल ऐकलेच असेल. नसेल ऐकले तरी साध्या सोप्या भाषेत "निकामी झालेले एखाद्याचे हृदय काढून त्याजागी नवे हृदय बसवणे" (कृपया प्रेमभंग झालेल्या लोकांनी याचा अर्थ त्यांच्या बुद्धीमतेनुसार घेऊ नये!). म्हणजेच पूर्णपणे नवे जिवनच! आज माणसाने वैद्यकिय क्षेत्रात निसर्गाला कितीतरी मोठी आव्हाने दिली आणि आज तो ती आव्हाने पूर्ण देखिल करित आहे. आपणच असे आहोत की आपल्याला यासारख्या कित्येक गोष्टींची साधी माहिती देखिल नाही. त्यात मीही आलोच. कारण मलाही यातले अगदी थोडेच ज्ञान आहे.

पण आज माणसाचे यश पाहता लवकरच "Human bodypart library" निघेल की काय अशी भिती मात्र मला वाटत आहे. म्हणजे राखी सावंत सारख्या सोज्वळ नटीला तिचे नाक (नकटे असले तरी काय झाले, दिसते ना!) बदलण्यासाठी प्लास्टिक सर्जरी करून काहितरी भन्नाट चेहर्‍यात रूपांतर करायला लागणार नाही. फक्त libraryत जायचं, हवे ते नाक निवडायचं, बसवायचं, झालं! (नका! याच जास्त खोलवर विचार करू नका! मी एक कल्पना मांडतोय! लगेच तुमची कल्पना शक्ती नको तितकी वापरू नका! )

असो तर आजच्या लेखाचा मुळ विषय म्हणजे माणसाने निसर्गाला दिलेल्या आव्हानावर आणखी एक विजय! गेल्या काही दिवसांपुर्वीच आमेरिकेत पहिली यशस्वी "Full Face Transplantation" शस्त्रक्रिया पार पडली. ही यशस्वी शस्त्रक्रिया "डेल्लास विएन्स" नावाच्या व्यक्तीवर पार पडली. 2008 साली एका अती तीव्र इलेक्ट्रिक शॉकमुळे डेल्लास इतका भयानक जळाला की त्याच्या चेहर्‍यावरिल सर्व गोष्टीच नाहिशा झाल्या. म्हणजे नाक, गाल, डोळे, सर्व काही! उरला तो फक्त एक विद्रुप आणि काहिसा भयानक चेहरा.पण त्याने जिवनाशी हार मानली नाही. जिद्दीने गेली २-३ वर्ष तो तसाच चेहरा घेऊन जगत आला. आणि शेवटी तो जिंकलाच!


हा फोटो, त्याचा मुळ चेहरा, अपघातानंतरचा चेहरा आणि "Face Transplantation" नंतरचा चेहरा!

३० तज्ञ डॉक्टरांच्या १५ तासाहूनही अधिक चाललेल्या सर्वात कठीण अशा या शस्त्रक्रियेच्या यशाचे हे फळ. जेव्हा डेल्लासला याविषयी विचारले गेले तेव्हा तो म्हणाला, "मला शॉक लागल्यानंतर कित्येक महिन्यांनी मी शुद्धीवर आलो पण जेव्हा मी माझ्या चेहर्‍यावरून हात फिरवाला तेव्हा झालेल्या अपघाताची मला तीव्रता समजली. कित्येक दिवस मी खुप रडलो पण आज मला नाक आहे, पापण्या आहेत आणि मला ओठही आहेत. मला माझ्या लाडक्या मुलीला जवळ घेऊन आता तिचा पापाही घेता येईल". यावेळी त्याच्या भावना अनावर झाल्या होत्या.

"Face Transplantation" साधारण असे असते:




चेहर्‍याचा जवळजवळ सर्व भाग बदलून पूर्णपणे नवा चेहरा लावला जातो.हे खरोखरच मनुष्याचे निसर्गाला दिलेले मोठे आव्हान आहे. पण डेल्लास सारख्या लोकांना ज्यांनी आपली ओळख, आपला चेहराच गमावला आहे अशा सर्वांना निश्चितच हा विजय आशेचा किरण आहे!

-अद्वैत

Monday, May 9, 2011

तुमचा ब्लॉग मराठी कॉर्नरशी जोडलात का?

नमस्कार,

सर्वप्रथम मराठी कॉर्नरविषयी थोडक्यात माहिती:

नाव: Marathi Corner a marathi forum। मराठी कॉर्नर एक मराठी फोरम

पत्ता: http://www.marathicorner.com

उद्घाटन: 22/10/2010

उद्देश: एक चर्चामंच जो फक्त आणि फक्त चर्चेसाठीच बनवला आहे!

वेगळेपणा: एकदा मराठी कॉर्नर हाताळून पाहाच! आत्तापर्यंत असे हटके मराठी संकेतस्थळ क्वचितच आपण हाताळले असेल. सध्या सुरू असलेल्या चर्चामंचापेक्षा पूर्ण वेगळे असे हे चर्चामंच आहे.

आजवरचा लेखाजोखा: •  एकुण पोस्टस 645
                                      • एकुण मांडले गेलेले विषय 411
                                      • एकुण सभासद 231
                                      • फेसबुक फॉलोवर्स 228 

मराठी कॉर्नरच्या सभासदांचे मराठी कॉर्नरवरिल प्रेम:
इथे काही निवडक दुवे देत आहे ज्यांनी मराठी कॉर्नरच्या सुरवातिच्या काळात असा आधार देऊन आम्हाला उभे राहण्यात मदत केली! त्याबद्दल त्यांचे कोटी कोटी धन्यवाद ! :)
तसेच मराठी कॉर्नर बद्दल दैनिक सकाळमध्येही एक छोटासा अभिप्राय छापून आला होता! त्याचा दुवा:
http://72.78.249.107/Sakal/25Mar2011/Enlarge/Kolhapur/KolhapurToday/page8.htm


    ही झाली मराठी कॉर्नरबद्दलची थोडक्यात माहिती. आता सर्वात महत्वाची माहिती ज्यासाठी हा लेख प्रसिद्ध करित आहे. मराठी कॉर्नरची "ब्लॉग जोडा" सुविधा. आजवर नेटवर उपलब्ध असलेल्या ब्लॉग सुचींपेक्षा थोडी हटके अशी मराठी कॉर्नरची ब्लॉग सूची आहे. आम्ही मराठी कॉर्नर ब्लॉगसूचीची २ विभागात विभागणी केली आहे:
    १.मेंबर्स ब्लॉग
    २.जोडले गेलेले ब्लॉग.

    १.मेंबर्स ब्लॉग:
    पत्ता: http://www.marathicorner.com/memberblogs/
    "मेंबर्स ब्लॉग" ही अटोमॅटिक अपडेट होणारी ब्लॉगसूची आहे. याचा अर्थ असा की जेव्हा तुम्ही तुमचा ब्लॉग मराठी कॉर्नरशी जोडता तेव्हा तुम्ही अपडेट केलेले तुमच्या ब्लॉगवरिल लेख आपोआप अर्ध्यातासांच्या आत मराठी कॉर्नरवर तुमच्या नावानिशी पोस्ट होतात. तसेच तुमच्या मूळ लेखाचा दुवा देखिल तुमच्या पोस्टला जोडला जातो. म्हणजेच जेव्हा पाहूणा तुमचा संपूर्ण लेख वाचण्यासाठी मराठी कॉर्नरवर प्रसिद्ध झालेल्या तुमच्या लेखावर क्लिक करताच मराठी कॉर्नर त्यांना तुमच्या मूळ लेखाकडे म्हणजेच तुमच्या ब्लॉगवर पाठवतो. अशा पद्धतीने तुमच्या ब्लॉगचा वाचक तुम्हाला पाठवला जातो जेणेकरून तुम्ही लिहिलेल्या लेखाचे १००% क्रेडिट तुम्हालाच मिळेल.

    ठळक वैशिष्टे:
    • तुमच्या ब्लॉगवर पोस्ट केलेला लेख अर्ध्या तासाच्या आत आपोआप मराठी कॉर्नरच्या ब्लॉगसूचीत अपडेट केला जातो.
    • तुमच्या लेखाचे संपूर्ण क्रेडिट देण्यासाठी तुमचा लेख तुमच्याच नावे प्रसिद्ध केला जातो आणि त्या लेखाला तुमच्या मूळ ब्लॉगपोस्टशी जोडले जाते.
    • तुमच्या ब्लॉगला "बॅकलिंक" मिळते. जे टेक्निकल दृष्ट्या खूप महत्वाचे आहे.
    • ब्लॉगवर प्रसिद्ध केलेली "चित्रे" देखिल येथे प्रसिद्ध होतात. त्यामुळे केवळ लेखन असलेलेच ब्लॉग जोडतो असे नाही. तुमचा ब्लॉग जर फोटोग्राफी,चित्रांचा असेल तर तो देखिल आम्ही जोडतो. आणि अशी सुविधा क्वचितच कोठे उपलब्ध आहे!
    • नवे लेख एका दृष्टीक्षेपात पाहण्यासाठी उजव्या बाजूस नव्याने अपडेट झालेले ब्लॉगचे दुवे दिले जातात.अशा पद्धतीने प्रत्येक लेखाला एकूण २ वेळा बॅकलिंक दिली जाते.
    २.जोडले गेलेले ब्लॉग:
    पत्ता:http://marathicorner.com/memberblogs/jodalegeleleblog/ 

    ही एक इंटरेस्टिंग ब्लॉगसूची आहे. या ब्लॉगसूचीचा वापर "ब्लॉग जोडणी पडताळणी" साठी केला जातो. येथे जर तुमचा ब्लॉग दिसत असेल तर ओळखावे की आपला ब्लॉग १००% व्यवस्थित जोडला गेला आहे. या इथे तुमच्या ब्लॉगचे, तुम्ही ज्याक्षणी जोडता त्यावेळी असलेले लेआऊटचा स्क्रिनशॉट तुमच्या ब्लॉगच्या पत्त्याशी जोडला जातो. ही अशी "डिजीटल" ब्लॉगसूची देखिल क्वचितच आपण पाहिली असेल.

    ठळक वैशिष्टे:

    • तुमचा ब्लॉग स्क्रिनशॉटच्या रूपात जोडला जातो जेणे करून पाहूण्यांना थोडक्यात तुमचा ब्लॉग कसा दिसतो याची कल्पना येते आणि नक्कीच तो प्रत्यक्षात पाहण्याची त्यांना उत्सुकता निर्माण होते.
    • येथे तुमचा ब्लॉग दिसला म्हणजे तुमचा ब्लॉग व्यवस्थित जोडला गेला आहे असे समजावे 
    मराठी कॉर्नरशी ब्लॉग जोडण्यासाठीचे नियम:
    हो! मराठी कॉर्नरशी ब्लॉग जोडण्याआधी काही नियम पाळणे गरजेचे आहे. जर तुम्ही पूर्ण नियम पाळले तर तुमचा ब्लॉग १०१% जोडला जाईल याची खात्री देतो! तर ते नियम खालील प्रमाणे आहेत!

    १.सर्वप्रथम आपण मराठी कॉर्नरचे सभासद असणे गरजेचे आहे. आपला ब्लॉग जोडण्याआधी आम्ही याची पुर्ण तपासणी करू. जर आपण सभासद नसाल तर आजच सभासद व्हा. यासाठी कोणतेही शुल्क नाही.
    हे महत्वाचे आहे कारण ब्लॉगसूची हे काही मराठी कॉर्नरचे महत्वाचे कार्य नाही. चर्चामंच हा मराठी कॉर्नचा मूळ उद्देश आहे आणि केवळ सभासदांना मराठी कॉर्नरकडून जास्तित जास्त लाभ व्हावा म्हणून आम्ही नेहमी प्रयत्नशील असतो आणि त्याचाच भाग म्हणजे ही ब्लॉगसूची आहे. पुन्हा एकदा लक्षात घ्या, मराठी कॉर्नर म्हणजे ब्लॉगसूची नव्हे, ही एक "add on" सुविधा आहे जी फक्त मराठी कॉर्नरच्या सभासदांसाठीच उपलब्ध आहे.

    २.इथे आपला ब्लॉग जोडण्याआगोदर आपण आमच्या मराठी कॉर्नरचे विजेट आपल्या ब्लॉगवर लावणे गरजेचे आहे. आमचा विजेट कोड ब्लॉग जोडणी अर्जासोबत दिला आहे.विजेट सोबत एखादा अभिप्राय जर आपण आपल्या ब्लॉगवर लिहू शकलात तर खुपच चांगले होईल आणि त्याबद्दल आम्ही आपले सदैव ऋणी राहू. 
     अभिप्राय लिहिणे सक्तीचे नाही.मराठी कॉर्नर हे हॉशी संकेतस्थळ आहे. आणि आम्ही उपलब्ध करून देत असलेल्या सुविधेचा लाभ जास्तीत जास्त लोकांनी घ्यावा हीच आमची ईच्छा आहे. त्यामुळे वर दिलेल्या दुव्यांप्रमाणे आपण जरी एखादा छोटासा अभिप्राय मराठी कॉर्नरबद्दल तुमच्या ब्लॉगवर लिहून मराठी कॉर्नरची माहिती तुमच्या ब्लॉग वाचकांना देऊ शकलात तर त्यांनाही या सर्व सुविधांचा लाभ घेता येईल.

    ३.बेकायदेशिर, अश्लील, राजकीय,जाती-धर्म विरोधी,चोरलेले असे काहीही लिखाण दिसून आले तर आपला ब्लॉग अजिबातच स्विकारला जाणार नाही आणि त्याचे कारणही दिले जाणार नाही कारण जे असे ब्लॉग जोडायचा प्रयत्न करतिल त्यांना याचे कारण माहितच असेल! :D 
    हा नियम आम्ही कटाक्षाने पाळतो. बेकायदेशिर, अश्लील, राजकीय,जाती-धर्म विरोधी,चोरलेले असे काहीही लिखाण दिसून आले तर तो ब्लॉग विना कारण देता काढून टाकला जाईल.


    तुम्ही म्हणत असाल,
    भरपूर झाली माहिती आता ब्लॉग कसा जोडायचा ते सांगा? :D 
    सांगतो! तर ब्लॉग जोडणे खूप सोपे आहे. सर्वप्रथम तुमचा ब्लॉग दिलेल्या नियमांत बसतोय का ते पहा, सर्व आवश्यक गोष्टींची पूर्तता करून घ्या आणि मगच हा अर्ज भरा:

    http://www.marathicorner.com/memberblogs/attach-your-blog

    झालं! एवढ सोप्प आहे! अर्जभरून झाल्यानंतर २४ तासांच्या आत तुम्हाला मराठी कॉर्नरकडून मेल मिळेल ज्यात आपल्या ब्लॉग जोडण्यासंबंधीची सर्व माहिती असेल.या प्रक्रिये दरम्यान कोणताही problem आल्यास अथवा बरेच दिवस तुमच ब्लॉग जोडला गेला नाही तर आम्हाला लगेच marathicorner@gmail.com वर लिहून कळवा! हा ईमेल पत्ता खास मराठी कॉर्नरच्या सभासदांच्या तक्रारी व अडचणी जाणून घेण्यासाठी बनवला आहे जिथे आम्ही मराठी कॉर्नर टिम मेंबर तुम्हाला आलेल्या अडचणी दूर करण्याचा पूर्ण प्रयत्न करतो!

    आणि हो, जर तुम्हाला मराठी कॉर्नरबद्दल एखादा अभिप्राय तुमच्या ब्लॉगवर लिहिलाच तर लगेच त्या पोस्टची लिंक आम्हाला marathicorner@gmail.com वर मेल करा, नक्कीच त्याला आम्ही आमच्या संग्रही जपून ठेवू! :)

    आता वाचक म्हणून तुम्ही काय कराल?
    मी काही सक्ती करित नाहिये किंवा आज्ञाही सोडत नाहिये, फक्त एक आपेक्षा ठेवतोय ती म्हणजे एवढीच की ही जी आम्ही सुविधा उपलब्ध करून देत आहोत ती जास्तीत जास्त लोकांपर्यंत पोहचवण्यात जर तुम्ही काही मदत करू शकलात तर निश्चितच आम्ही आपले आभारी राहू. जास्त काही नाही फक्त ट्विटर,फेसबुक,बझ सारख्या सोशल निटवर्कवर तुमचे बरेच ब्लॉगर मित्र असतात, त्यांना ह्या पोस्टची लिंक दऊन किंवा ही पोस्ट सोबत असलेल्या "शेअरिंग" बटनाचा वापर करून तुमच्या मित्रपरिवारास कळवू शकलात तर त्यांनाही त्यांच्या ब्लॉगला आणखी प्रसिद्धी देण्यास मदत आम्ही करू शकू! आणि प्रत्येक बॅकलिंक सर्च इंजिनमध्ये चांगली जागा पटकावण्यात किती महत्वाची असते याची माहिती तुम्हाला सहज नेटवर मिळेल! :)

    या लेखाबद्दल काही शंका असतिल किंवा आणखी काही जाणून घ्यायचे असेल तर निःसंकोचपणे या पोस्टला कमेंट टाका किवा कधीही  marathicorner@gmail.com या आमच्या इमेल पत्त्यावर मेल करा किंवा मराठी कॉर्नरवर उपलब्ध असलेला "संपर्क फॉर्म" भरून आम्हाला तुमच्या शंका, मत, सुचना कळवा!

    आशा आहे आम्ही ही सुंदर सुविधा जास्तीत जास्त लोकांपर्यंत पोहचवू शकू! आपला आधार व आपले आशिर्वाद सदैव आमच्या पाठीशी राहोत हीच ईश्वर चरणी प्रार्थना!

    आपला विश्वासू,
    अद्वैत
    मराठी कॉर्नर टिम

    Saturday, May 7, 2011

    हे जरा अतीच होतयं असं वाटत नाही?

    काल अक्षय तृतीयेच्या मराठी कॉर्नरच्या सभासदांना शुभेच्छा देताना एखादे सुंदर लक्ष्मी मातेचं चित्र पाठवता येते का म्हणून गुगलत होतो आणि अचानक हे सापडलं. वास्तविक पाहता कालच ही पोस्ट टाकणार होतो पण आधी याचा मूळ स्त्रोत शोधून, अभ्यास करून लिहायचं ठरवलं. हा जो मी फोटो इथे टाकतोय हा "प्रक्षोभक" आहे याची मला पूर्ण कल्पना आहे आणि मी त्याला प्रसिद्धी देत नसून त्याचा कडाडून विरोध व्हावा या आपेक्षेने जोडत आहे. कृपया माझ्या लिखाणाचा गैरअर्थ न काढता या व अशा तत्सम गोष्टींचा समाजाच्या सर्व पातळीतून कडाडून विरोध व्हावा हीच आपेक्षा. हो, केवळ हिंदू आहे म्हणून नव्हे तर अशी लज्जास्पद आणि घृणास्पद गोष्ट कोणत्याही धर्माबद्दल घडली असेल तर त्याचाही तितकाच विरोध केला पाहिजे हे मी माझे कर्तव्य मानतो.

    ज्यांना माझ्याप्रमाणाचे प्रथमदर्शी यात काय प्रॉब्लेम आहे
    हे कळाले नसेल तर कृपया त्यावर क्लिक करून?
    full size फोटो बघा.
    वर म्हटल्याप्रमाणे सहज एखादे सुंदर लक्ष्मी मातेचे चित्र शोधत होतो आणि अचानक हा फोटो सर्च रिसल्टमध्ये पहिल्या १० फोटोंत होता. आता पहिले मला तो छोटा दिसत होता म्हणून त्याबद्दल काही वाटले नाही पण मनात शंका होती की लक्ष्मी मातेच्या फोटोत हा फॅशन वाल्या बाईचा आणि त्यात असले कपडे परिधान केलेल्या बाईंचा कसा काय फोटो. मग वाटले कदाचित एखादी मराठमोळी मुलगी जिचे नाव किंवा टोपणनाव लक्ष्मी आहे अशी ही बया असावी पण तरिही मी त्या फोटोवर क्लिक करून नेमके तिचे नाव लक्ष्मी कसे याबद्दल काही माहिती मिळती का हे बघायला गेलो तर जे काही मी पाहिलं ते तळपायाची आग मस्तकात नेणारे आहे! आहो हा काय निर्लज्जपणा आहे? एखाद्या धर्माच्या भावनांशी खेळण्याची ही कोणती पद्धत आणि कोणी दिला हा अधिकार? आहो लिसा ब्ल्यु बाई तुम्ही असाल मस्त मोठे फॅशन गुरू पण ते तुमच्या देशात!  म्हणून जगातल्या इतर धर्मावर असला अपमानकारक हल्ला करणारे तुम्ही कोण? तुमचा संबंध काय? मला माहितिये कित्येक जणांना याबद्दल अजिबातच माहिती नाही. कारण तसे असते तर आजपर्यंत यावर बराच दंगा आपेक्षित होता पण दुर्दैवाने तसे झा्ले नाही पण काही हरकत नाही. आजूनही वेळ गेली नाही! आजूनही आपण याचा मोठा विरोध करू शकतो.
    हे पाहिल्यावर असले आणखी काय काय जगात चालू आहे याचा आढावा घ्यायला सुरवात केली.  माझा विश्वास करा, एखाद्या तापट मस्तकाच्या माणसाने जर आधिक माहिती मिळवण्याचा प्रयत्न केलाच स्वतःचा PC क्षणात फोडेल हो! याची एक झलक:





    ही केवळ एक झलक आहे, म्हणा १०% आहे; इतका हलकटपणा जगात चालू आहे आणि आपण गप्प कसे हाच मला प्रश्न पडलाय! की सर्वजण माझ्यासारखेच याबद्दल अजून अज्ञानी आहेत? कदाचित तसेच आहे हे समजून हे सर्व आज मी तुम्हाला कळावे म्हणून प्रसिद्ध करत आहे. ह्या पापाला प्रसिद्धी देणे हे देखिल पाप आहे हे मला मान्य आहे पण हे पाप माझ्याकडून घडले तरी चालेल पण माझ्यासारख्या असंख्य हिंदू बांधवांच्या श्रद्धेशी खेळणार्‍या या कंटकांबद्दल शक्य तितक्या लोकांना माहिती व्हावी या उद्देशाने हे लिहिले.


    असे नाही की जगात फक्त हिंदूच हिंदू देवांना मानतात, तुम्हाला माहिती असेल कदाचित, मध्यंतरी हॉलिवूड स्टार जिम केरी ने गणपतीबाप्पांवर प्रक्षोभक विधान केल्यावर जितका हिंदूंकडून विरोध झाला तितकाच खुद्द हॉलिवूडमधूनही विरोध झाला! तेव्हा कळालं की गणपतीबाप्पाना गोल्डी हॉन सारख्या मोठ्या दिग्दर्शीका देखिल मानतात. म्हणजेच जगात इतर लोकांनाही इतर धर्माबद्दल माहिती आहे. याचा अर्थ असाच होतो की हा जो काही प्रकार घडलाय हा "घडवून" आणलाय. थोडक्यात आता आपण दंगा केला की आपोआपच त्यांचे मार्केटमध्ये नाव होते! थोडक्यात बॉलिवूडवाले जसा एखादा सिनेमा चालावा म्हणून कॉंट्रावर्सी तयार करतात मग आपोआप आपल्यासारखा सामन्य माणूस "है! तो असा म्हणाला त्याला "त्या" सिनेमाबद्दल" म्हणत नकळत त्या सिनेमाचे प्रमोशन करत बसतो! तसाच प्रकार बहुदा या नीच लोकांनी चालवला आहे. म्हणजे उद्या करोडो हिंदूंनी याचा विरोध केला की आपोआपच करोडो जनतेला या फॅशन डिझाइनरचे नाव कळणार आणि आपोआपच ती बया "जगप्रसिद्ध" हा स्टेटस लावून मिरवणार!

    म्हणजे थोडक्यात दोन्ही बाजूने आपलीच गोची! बोलावे तरी बोंब, न बोलावे तरी बोंब! पण काहीही असो हे जरा अतीच होतयं असं वाटत नाही?

    -अद्वैत
    http://www.marathicorner.com/viewtopic.php?f=15&t=437

    Friday, May 6, 2011

    अक्षय तृतीयेच्या हार्दिक शुभेच्छा!

    वैशाख शुद्ध तृतीया म्हणजेच अक्षय तृतीयेच्या मराठी कॉर्नरच्या सर्व सभासदांना हार्दिक हार्दिक शुभेच्छा!


    विकिपेडियावर दिलेली अक्षय तृतीयेची माहिती सोबत देत आहोत! (साभार विकिपेडिया)
    अक्षय तृतीया हा दिवस म्हणजे हिंदू दिनदर्शिकेप्रमाणे वैशाख शुद्ध तृतीया आहे. अक्षय तृतीया हा साडेतीन मुहूर्तांपैकी एक शुभमुहूर्त आहे. आपल्या पूर्वजांच्या स्मृतींना उजाळा देण्यासाठी या दिवशी पितरांचे स्मरण करतात व त्यांच्या प्रतिमेचे पूजन करतात. या दिवशी मातीचे घागरीएवढे मडके आणून,त्यात पाणी भरुन त्यात वाळा टाकतात.त्याने या पाण्याला सुगंध येतो.पळसाच्या पानांच्या केलेल्या पत्रावळीवर व द्रोणात खीर आंब्याचे पन्हे किंवा चिंचोणी, पापड, कुरडया इत्यादी वाढतात. सुगंधित पाण्याने भरलेला घट ब्राह्मणाला दान केला जातो.असे केल्याने पितरांचा आत्मा शांत होतो असे मानतात.
    या दिवशी सुरू केलेल्या कोणत्याही शुभ कार्याचे फळ 'अक्षय्य'(न संपणारे) असे मिळते, असा समज आहे. (त्यामुळेच बहुदा बायका सोने खरेदीवर जास्त भर देतात! :D विनोद आहे! जास्त मनावर घेऊ नका!) या दिवशी बद्रिधामावर बद्रिनारायणाच्या मंदिरात प्रथम प्रवेश मिळतो.वृंदावनात कुंजबिहारी श्रीकृष्ण मंदिराचे दरवाजेपण उघडले जातात. ही विष्णूचा एक अवतार समजल्या जाणार्‍या परशुरामाची जन्मतिथी आहे.

    अक्षय तृतीयेच्या हार्दिक शुभेच्छा!

    Monday, May 2, 2011

    लादेनचा मृत्यु: कितपत सत्य?

    आज जगातली सगळ्यात आनंदाची आणि किंबहुना त्याहीपेक्षा जास्त महत्वाची बातमी अमेरिकेचे राष्ट्रपती बराक ओबामा यांनी त्यांच्या देशवासियांना आणि संपूर्ण जगाला दिली! आतंकवादाचा अतिउच्च्य कळस ठरलेल्या ओसामा बिन लादेनच्या मृत्यु विषयी! हा व्हिडिओ पाहा. यात बराक ओबामांनी officially लादेनला ’मृत’ घोषित केले आहे! हा व्हिडिओ काळजी पूर्वक ऐका! सोबत मला जमेल अशा शब्दात मी त्याचा मराठीत अनुवाद केला आहे. तो व्हिडिओच्या खाली देत आहे!

    अनुवाद:

    "नमस्कार, मी आज आमेरिकी नागरिकांना आणि संपूर्ण जगाला सांगू ईच्छितो की अमेरिकेने चालवलेल्या सैनिकी अभियानात "अल-कायदा"चा प्रमुख "ओसामा बिन लादेन" मारला गेला आहे. असा आतंकवादी जो हजारो निष्पाप नागरिक,महिला आणि लहान मुलांच्या खुनाचा जबाबदार आहे. आज जवळजवळ १० वर्ष झाली जेव्हा एक सुरेख सप्टेबरची सकाळ अमेरिकेच्या इतिहासातिल सर्वात वाईट अशी ठरली. (नंतरचे सगळे त्या ९/११ च्या घटनेची माहिती सांगितली आहे. विमान कसे हायजॅक केले, ट्विन टॉवर कसे पडले, त्यामुळे झालेले नुकसान, परिवारांतून कमी झालेले सदस्य, असे ३००० लोक मारले गेले वगैरे वगैरे! ते काही भाषांतरित करण्याची गरज वाटत नाही) नंतर २००१ च्या सप्टेबरला आपण सर्व लोक जाती धर्म विसरून  याची स्मृती ठेवायला आणि त्याचा विरोध करायला एकत्र आलो. आणि लवकरच आम्हाला समजले की अल कायदा नावाच्या संघटनेने अमेरिकेविरूद्ध युद्ध पुकारले आहे. त्यामुळे आम्हीही लगेचच अमेरिकेच्या संरक्षणासाठी त्यांच्या विरोधात उभे राहिलो. जवळ जवळ १० वर्ष अमेरिकी सैन्य जे कार्य़ करित आहे त्यांना मनापासून धन्यवाद! त्यांच्यामुळेच आम्ही तालिबानचे अफगाणिस्तानवरिल राज्य उलथवून लावले जे अल्कायदाने त्यांना बहाल केले होते. आम्ही यशस्वीरित्या भरपूर अतिरेकी मारले ज्यात ९/११ च्या कटात सहभागी असलेले अतिरेकीही होते. पण त्यांचा मुख्य लादेन मात्र अजून सापडला नव्हता आणि अफगाणिस्तान सोडून सिमापार पाकिस्तानात जाण्यात यशस्वी झाला. आणि तेथुन तो जगभर अलकायदाचे नियंत्रण करू लागला. मी जेव्हा निवडून आलो तेव्हा लगेचच CIA च्या मुख्यांना आदेश दिले की "ओसामा"ला पकडणे/मारणे हेच आता अलकायदा विरोधातिल युद्धाचे मुख्य ध्येय असेल. त्यानंतर अपार कष्ट घेत आम्ही त्याच्या पाकिस्तानातिल ठावठिकाण्याचा पत्ता लावला. यासाठी मी सतत आमच्या गुप्तचर विभागाशी संपर्कात राहिलो. आणि गेल्या आठवड्यात मला समजले की आमच्याकडे त्याच्या विरोधात कारवाई करण्यासाठी पुरेशी माहिती उपलब्ध आहे. आज माझ्या आदेशाखाली आम्ही त्या आबादाबाद ठिकाणावर कृती केली. ही कृती एका छोट्या पण असामान्य धाडसी व असामान्य कर्तुत्ववान सैन्य तुकडीने पार पाडली. यात कोणिही सैनिक जखमी झाला नाही आणि कोणिही सामान्य नागरिक मारला जाणार नाही याची दक्षता घेतली गेली. त्यानंतर त्यांनी ओसामा बिन लादेनला ठार केले व त्याचे मृत शरिर ताब्यात घेतले. हे अलकायदा विरोधातिल सर्वात मोठे यश आहे. आम्हाला याची जाणिव आहे की हा शेवट नाही. यानंतरही अलकायदा त्यांच्या अतिरेकी कारवाया सुरूच ठेवतील. त्यामुळे आम्ही आता सदैव सतर्क आहोत. यावरून आम्ही हे सांगू ईच्छितोकी ज्याप्रमाणे बुश म्हणाले आणि माझेही म्हणणे आहे की आम्ही "ईस्लाम" विरोधी नाही कारण लादेन "ईस्लाम"चा पुरस्करता नव्हता उलट सगळ्यात जास्त मुस्लिम बाधवांचा हत्यारा होता. त्यामुळे ह्या बातमिचे सर्वांनी स्वागत केले पाहिजे जे शांततेवर प्रेम करतात. गेल्या वर्षांत ज्याप्रमाणे मी म्हणालो होतो की वेळप्रसंगी त्याच्या विरोधात आम्ही पाकिस्तानातुनही कारवाया करू आणि तेच आज आम्ही केले. (आता पकिस्तानचे कौतुक) हे सर्वांनी जाणायला पाहिजे की पाकिस्तानच्या प्रयत्नांमुळेच हे शक्य झाले. मी आज झरदारिंशी बोललो आणि त्यांनी हे मान्य केले की आजचा दिवस आम्हा दोन्ही देशांसाठी आनंदाचा दिवस आहे कारण ज्याप्रमाणे लादेनने अमेरिकेशी युद्ध पुकारले होते तसेच ते पाकिस्तानशीही पुकारले होते. आणि आता हे महत्वपुर्ण आहे की पाकिस्तानने आम्हाला अलकायदाविरोधात अशिच मदत करावी. अमेरिकी जनतेला कधिच युद्ध मान्य नाही. एखाद्या सैनिकाची मृत्युची माहिती किंवा जखमी सैनिकाची किंमत आम्हाला या १० वर्षांत सर्वात जास्त कळली आहे. पण या देशाच्या संरक्षणासाठी आम्ही नेहमी प्रयत्नशील राहू. त्यासर्व लोकांना ज्यांनी आपले कुटुंब सभासद अलकायदामुळे गमावले आहेत त्यांना आज आम्ही आभिमानाने सांगू ईच्छितो की आजच्यासारख्या रात्री घडलेल्या घटना "त्यांच्या मृत्यला" न्याय मिळवून देणार्‍या आहेत. आज मी त्या सर्व लोकांना धन्यवाद देऊ ईच्छितो ज्यांनी या कार्यात अहोरात्र मेहनत घेतली. सामान्य नागरिकांना त्यांची नावंही माहित नसतिल पण त्यांना स्वतःला त्यांच्या या कामाबद्दल धन्यता वाटत असेल. (यानंतर ९/११ च्या संबंधीत नागरिकांना सहानभुतीचे चार शब्द) हे आम्ही करून दाखवली की जे आम्ही बोलतो ते आम्ही करतो. धन्यवाद!"

    हे झालं बराक ओबामांचे भाषण. आता मला व असंख्य लोकांना पडलेले काही प्रश्न!

    १. भाषणात असत "मी","माझ्यामुळे" वगैरे का?
    हेच ते पाकिस्तानातिल घर जेथे लादेन मारला गेला असा अमेरिकेचा दावा आहे.
    सध्या असं म्हणताहेत की ओबामा सरकार आजवरच अमेरिकेतल सर्वात फोल ठरलेलं सरकार आहे. त्यांनी जे जे वादे केले होते ते ते "वांद्या"त रूपांतरित झाले. असेही वारे सुरू होते की ३ वर्षांनी सरकार कोसळणार आणि पुन्हा निवडणूका होउन नवा राष्ट्रपती निवडून येणार. ओबामाच्या नाकरत्या सरकारामुळेच डोलर कोसळतो आहे आणि अमेरिकेचे जगावरिल प्रभुत्व कमी होतेय. सैन्यावर होणारा खर्च देखिल ७५% कर लावून सर्वसामान्यांकडून घेतला जातोय. मग यात सतत "मी", "माझ्यामुळे" वगैरे वापरून स्वतःचे स्थान वाचवायची धडपड तर ओबामा करत नाहियेत ना? आणि जर हे खरे असेल तर सामान्य अमेरिकी नागरिकांच्या भावनांशी खेळल्याचा निश्चितच ओबामांना पुढे खुप त्रास सहन करावा लागेल!

    २. अमेरिकेने/पाकने मिडियाला पुरवलेल्या लादेनच्या मृत्युच्या फोटोवरिल शंका:
    मी यावर जास्त टिपणी करणार नाही. कारण मलाही अजुन असा कोणताही पुरावा नेटवर मिळाला नाही जो ही सांगतोय की हे फोटो अमेरिकी सरकारने प्रसिद्ध केले आहेत. पण जगभर हाच फोटो दाखवला जातोय आणि टिका केली जातिये तरिही अमेरिका सरकार गप्प कसे? काही तरी शंकास्पद नक्कीच आहे.

    हा फोटो जो पाकिस्तानी मिडियाने प्रसिद्ध केला:
    आणि हे त्यावरचे पुरावे की हा फोटो मुळचा "महारूफ साईद" जो २०१० साली मारला गेला, त्याच्यावर फोटोशॉप करून बनवला आहे:
    आणि हा पुरावा खराही वाटतो कारण १० वर्षात त्याची दाढी तेवढीच पांढरी आणी जसिच्या तशी? पण ओवरऑलच यात कितपत सत्यता आहे हे माहित नसल्याने जास्त न बोलणेच योग्य.
    ३.डिएने टेस्ट:
    ओबामांनी म्हणे लादेनच्या मृतदेहाची तपासणी झाल्यावर ते कंफर्म करून मगच तो लादेनच आहे जो मारला गेलाय याची माहिती अमेरिकी नागरिकांना व जगाला दिली. पण माझा प्रश्न असा आहे की केवळ ३ तासांत त्यांनी DNA सारखी महत्वपूर्ण तपासणी केली. म्हणजे घटनाक्रम असा असावा. सैनिकांनी त्याला मारलं आणि लगेच त्याच रक्त अमेरिकेला पाठवल. कारण DNA टेस्ट करायला प्रयोगशाळा लागते. ती त्या भागात जेथे टेलिफोनचीही सोय नाही अशा गावात जिथे लादेनला मारलं तिथे उपलब्ध असण शक्यच नाही. आणि आमेरिकेला नाही तर मग इतर प्रयोगशाळेत पाठवल असेल तर त्या DNA शी मॅच करायला अमेरिकी सैन्य काकोटिला सॅंपल घेऊनच फिरत होते. ओबामा म्हणताहेत की एक छोटे पथकाने ही कारवाई केली, मग तिथे कोण उपलब्ध होतं जो हे सर्व तपासणी करेल? आणि एखादी DNA टेस्ट पुर्ण १००% result मिळायला कमितकमी ४-५ तास लागतातच! मग त्याहुनही कमी वेळेत त्याला पुरावा कसा मानला जातो? त्यामुळे हे संपूर्ण DNA दुजोरा शंकास्पद आहे!

    ४.दफन
    आज भारतिय प्रमाणवेळेनुसार अमेरिकेने लादेनचे शव अफगानिस्तानात हलवून समुद्रात खोलवर दफन केले. पण एवढी गडबड का? थोडिच तो मेलेला जागा होणारे? का त्याला का मारला म्हणून कोणी त्याला जाब विचारणार आहे? ज्याप्रमाणे सद्दाम हुसेनच्या मृत्युचे official छायाचित्र प्रसिद्ध केले तसेच याचे करायला काय हरकत होती? हुसेनपेक्षा याचा मृत्यु अमेरिकी नागरिकांना जास्त महत्वाचा आहे. आणि दफनच करायचे होते तर जिथे मारला तिथेच सडू द्यायचा किंवा तिथेच समुद्रात टाकायचा. पुन्हा अफगाणिस्तानात का न्यायचा? आणि इकडे म्हणायच की लादेन मुस्लिमांच्या विरोधात होता आणि इकडे त्याला मुस्लिमांच्या पद्धतिने सन्मानपूर्वक दफन करायचे. हा विरोधाभास का? यातही शंकाच निर्माण होते!

    ५.राजकिय डावपेच
    मध्येच पाकिस्तानचे कौतुक करून त्यांना पाठिशी घालायचे. म्हणजे उद्या कोणीतरी (थोडक्यात भारत) म्हटल की "पाकिस्तान हाच आतंकवादाला जबाबदार आहे" तर पाकिस्तान ठामपणॆ याला विरोध करू शकतो. आणि ओबामाचे बोल ढालिसाखे वापरू शकतो. थोडक्यात ओबामा+पाकिस्तान= राजकिय स्थिरता.

    मी जे काही लिहिले आहे ते सध्या न्युज चॅनलवर दाखवलेल्या माहितिच्या आधारे लिहिले आहे. यातिल काही मुद्दे बिनबुडाचे असतिल पण निदान काहिततरी तथ्य असेलच ना? मग खरच लादेनचा मृत्यु: कितपत सत्य?

    Sunday, May 1, 2011

    महाराष्ट्र "दीन" !!

     आज महाराष्ट्र दिन! पण खरच आज महाराष्ट्र "दीन" म्हणून साजरा तरी केला जात नाहिये ना? कोणे एकेकाळी सर्वात कर्तबगार पुढार्‍यांनी संपन्न असलेल्या आपल्या महाराष्ट्रावर आज क्वचितच स्वतःची मुल्य जपणारा पुढारी दिसेल! आपलं दुर्दैव आहे की आपल्याला असले फालतू राजकारणी लोक मिळाले! सध्याच्या क्रमवारित बिहारने महाराष्ट्राला विकासात मागे टाकले आहे. यापेक्षा अपमानकारक गोष्ट अजून काही असूच शकत नाही. याचा अर्थ असा नाही की बिहार खराब आहे, पण ज्या अवस्थेत ते होते आणि त्यात त्यांनी जी लक्षणिय प्रगती केली हे बघण्यासारखे आहे!

    महाराष्ट्र दिना विषयी म्हणाल तर ही दोन पानं बघा:

    http://72.78.249.107/Sakal/1May2011/Normal/Kolhapur/page5.htm

    http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/8132647.cms

    आता यांना काय म्हणायच? "प्रेस" हे लोकजागृतीचे मोठे काम पार पाडतात पण फक्त पैसा मिळतो म्हणून स्वतःच्या राज्याबद्दलचा स्वाभिमान बाजूला ठेवून हे लोक असली कामं करतात! काय फरक पडला असता जर यांनी स्वतःहून एखादे पान शुभेच्छा देणारे काढले असते तर? वर्ल्डकप जिंकला तेव्हा ह्यांना कोणी पैसे दिले होते स्वतंत्र पान छापण्याचे? नाही ना? मग तसच महाराष्ट्र दिनासारख्या महत्वपुर्ण दिनी ह्यांना स्वतःचे डोके चालवता येते नाही? मला असही म्हणायच नाहिये की तुम्ही गुजरातसाठीचे पान छापू नका, छापा! आवश्य छापा पण स्वतःच्या कर्मभूमीबद्दल देखिल काही करू शकलात तर?

    आणि ते मटावाले! इथे मस्त चुका काढण्यात मजा मानताहेत. सरकार अक्कलशुन्य आहेच पण ह्यांना एवढही डोकं नाही की स्वतःहुन ती चुक दुरुस्त करून नीट छापावे? पण नाही!

    ही सिस्टिम कोठेतरी थांबायला/थांबवायलाच हवी. अण्णा हजारेसारखा वयस्कर माणूस स्वतःची पर्वा न करता उपोषणाला बसतो पण मधेच "कलमाडी"ची केस बाहेर काढून सगळ्यांचे लक्ष दुसरीकडे वळवले जाते आणि हे कोणाच्याही लक्षातही येत नाही!

    आपण सामान्यमाणूस, पडद्यामागे जे काही घडते ते आपल्याला १% देखिल माहित नसते तरी आपण इतके त्याचा विरोध करतो मग विचार करा राहिलेले ९९% सत्य जर बाहेर आलेच तर ते आपण सहन करू शकू?

    इतका राग मनात आहे की तो कसा लिहून काढावा हेच कळत नाहिये! तरिही एक प्रयत्न केलाय मला काय म्हणायचय हे सांगण्याचा!

    महाराष्ट्र दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा!

    महाराष्ट्र दिनाच्या तुम्हाला व तुमच्या परिवाराला हार्दिक शुभेच्छा!!
    गर्व आहे मराठी असल्याचा! गर्जा महाराष्ट्र माझा!!




    Wednesday, April 27, 2011

    ट्विट ट्विट!!!

    नमस्कार,
    शीर्षक वाचून कदाचित तुमच्या लक्षात आलं असेल! नसेल आलं तरी काही प्रॉब्लेम
    नाही कारण आम्ही त्यासाठीच हा मेल पाठवत आहोत!
     
    तर बातमी अशी आहे की आजपासून मराठी कॉर्नर "twitter" वर दाखल झाले आहे. आजच
    आम्हाला Follow करा!
     
    https://twitter.com/marathicorner
     
    यात आणखी "लय भारी" सोय अशी आहे की आता मराठी कॉर्नरवर पोस्ट होणार्‍या
    प्रत्येक पोस्टस या ट्विटरवर आपोआप "ट्विट" केल्या जाणार आहेत! त्यामुळे
    तुम्ही पोस्ट केलेले मराठी कॉर्नरवरिल तुमचे विचार आता जास्तीत जास्त
    लोकांपर्यंत पोहोचवण्याची सोय सुरु झाली आहे! आम्हाला आशा आहे आमच्या
    सभासदांना ही सुविधा जरूर आवडेल!
     
    मध्यंतरी घेतलेल्या Feedbackला देखिल सुंदर प्रतिसाद मिळत आहे. त्यात एक गोष्ट
    प्रकर्षाने जाणवली ती म्हणजे बर्‍याच सभासदांना मराठी कॉर्नर "क्लिष्ट" वाटत
    आहे. पण तसे मुळीच नाही. तसे वाटण्याचे मुळ कारण असे की आजवर बर्‍याच
    सभासदांनी अशा प्रकारचे संकेतस्थळ कधी वापरलेलेच नाही! आज महाजालावर ज्याकाही
    मराठी साईट्स आहेत त्या बहुतकरून एकाच प्लॅटफॉर्मवर आहेत. त्यामुळे त्या
    वापरताना काहीच आडचणी भासत नाहीत. पण मराठी कॉर्नर या सगळ्यांहून हटके आहे! :)
    आम्ही तुम्हाला एकच सल्ला देऊ ईच्छितो की मराठी कॉर्नरवर तुम्ही तुमच्याकडचा
    थोडावेळ घालवा. तुम्हाला उपलब्ध करून दिलेल्या सोयी जाणून घ्या जसे की "तुमची
    वेबसाईट प्रसिद्ध करण्य़ाची सोय" जी तुमच्या "User control Panel" मध्ये आहे!
    ज्याद्वारे तुम्ही तुमच्या ब्लॉग, वेबसाईटला बॅकलिंक देऊ शकता. अशा अनेक
    सुविधा सध्या उपलब्ध आहेत. गेल्या अपडेट मध्ये आम्ही "पाहुण्यांना" असलेली
    काही विशिष्ठ फोरमच बघण्याची आडकाठी देखिल काढून टाकली आहे. लवकरच
    "टेक्नॉलॉजी" आणि "फॉरवर्ड मेल" असे नवे विभाग सुरू करित आहोत. आशा आहे लवकरच
    तुम्हाला आम्ही मराठी कॉर्नरवर सक्रिय पाहू.
     
    काही आणखी आडचणी ज्या तुम्हाला जाणवतात आणि त्यांचे उत्तर!
     
    १.मराठी कॉर्नर लोड व्हायला खुप वेळ लागतो? किंवा ब्राऊजर हॅंग होतो?
    हा प्रॉब्लेम एकतर तुमच्याकडील नेट कनेक्शन स्पीड असेल किंवा न साफ केलेली
    Cache memory असेल. गुगलवर cache memory कशी साफ करायची याची सर्व माहिती
    मिळेल.
     
    २.सतत लॉगइन करावे लागते?
    याला उत्तर खुप सोपे आहे. तुम्ही जेव्हा लॉगइन करता तेव्हा तुम्हाला आम्ही २
    ठिकाणं दिली आहेत. एक लोगोच्या खाली आणि दुसरी उजव्या बाजूला मध्यावर. तर
    उजव्या बाजूला जो पर्याय आहे तो "क्विक लॉगइन" चा आहे. जर तुम्हाला एकदाच
    लॉगईन करून ठेवायचे असेल तर लोगो च्या खालील "सदस्य प्रवेश"वर क्लिक करा. आता
    तेथे तुमचा युजरनेम आणि पासवर्ड लिहिल्यानंतर खाली जे दोन बॉक्स आहेत त्यातिल
    "Log me on automatically each visit" वर किलक करून त्या बॉक्समध्ये हिरवी
    फुली आहे याची खात्री करा आणि मग प्रवेश घ्या. यामुळे तुम्हाला वारंवार प्रवेश
    घ्यावा लागणार नाही.
     
    ३.मिनी-चॅट चा उपयोग काय?
    ही एक मजा म्हणून दिलेली सोय आहे.ज्याचा वापर एकाचवेळी मराठी कॉर्नरवर प्रवेश
    घेतलेल्या सभासदांना एकमेकांशी हितगुज साधता यावा यासाठी करावा.
     
    ४.मराठी कॉर्नरचा तुमच्या ब्लॉग अपडेटशी काहिही डायरेक्ट संबंध नाही!
    बर्‍याच सभासदांना मराठी कॉर्नर हे "ब्लॉगसूची" वाटत आहे. तसे नाहिये! मराठी
    कॉर्नरचा आणि तुमच्या स्वतःच्या ब्लॉग अपडेट करण्याचा काही संबंध नाही.
    "सभासदांचे ब्लॉग" ही सुविधा तुमच्या ब्लॉगसाठी आहे. पण ती मराठी कॉर्नरची
    Addon सुविधा आहे. मराठी कॉर्नरचा मुळ उद्देश "चर्चामंच" आहे! येथे विविध
    विषयांचे विभाग आहेत ज्यावर त्या त्या विषयांवर चर्चा होणे आपेक्षित आहे. जसे
    की "चालू घडामोडी" ज्यात सध्या सुरू असलेल्या एकना अनेक विषयांवर मौल्यवान
    चर्चा होऊ शकतात ज्यामुळे तुम्ही तुमच्याकडिल माहितीची देवाण-घेवाण करू शकता.
    त्यामुळे तुम्ही तुमचा ब्लॉग अपडेट केला की तुम्ही मराठी कॉर्नरवर तुम्ही
    सक्रिय होता हे चुकिचे आहे. मराठी कॉर्नरवर सक्रिय होणे म्हणजे मराठी कॉर्नरवर
    प्रवेश घेणे आणि विविध विषयांवर चर्चा करणे ज्यात गप्पा-टप्पा, टाईमपास गेम्स,
    गंभिर गोष्टी इत्यादी सर्व आपेक्षित आहे.
     
     
    हे काही प्रश्न आहेत जे अत्तापर्यंत feedback मध्ये मांडले गेले. पण तुम्हाला
    याहीपेक्षा काही वेगळा प्रॉब्लेम असेल तर नक्की आम्हाला या मेलला रेप्लाय करून
    कळवा. आपल्या प्रत्येक शंकेचे, अडचणीचे निर्सन करण्याचा आम्ही पुर्ण प्रयत्न
    करू!
     
    मग मराठी कॉर्नरवर सक्रिय होताय ना? तुमची आम्ही आतुरतेने वाट पाहतोय! आजच
    थोडा वेळ काढा आणि मराठी कॉर्नर नेमके कसे आहे हे जाणून घ्या! सोबत काही
    महत्वाच्या सोशल नेटवर्कवर आमच्या असलेल्या सहभागच्या लिंक देत आहे. आम्हाला
    आजच Follow, Like करा आणि मराठी कॉर्नरचा परिवार आणखी मजबुत आणि विस्तारित
    करण्यास आमची मदत करा!
     
    मराठी कॉर्नर ट्विटरवर:https://twitter.com/marathicorner
     
    मराठी कॉर्नर फेसबुकवर:http://www.facebook.com/pages/marathicornercom-%E0%A4%AE%E0%A4%B0%E0%A4%BE%E0%A4%A0%E0%A5%80-%E0%A4%95%E0%A5%89%E0%A4%B0%E0%A5%8D%E0%A4%A8%E0%A4%B0-%E0%A4%A1%E0%A5%89%E0%A4%9F-%E0%A4%95%E0%A5%89%E0%A4%AE/170314392980409
     
    मराठी कॉर्नर बझवर:https://mail.google.com/mail/#buzz/103022840241408656639
     
     

    Tuesday, April 26, 2011

    यन्ना रा**ल्ला! माईंड इट!

    नमस्कार,

    हे शीर्षक वाचलं की नकळतच (तुम्ही मनाशी ठरवा अथवा नको) पण "रजनिकांत" डोळ्यासमोर येतोच! हो! हो! तोच रजनिकांत ज्यांच्यावरच्या भन्नाट जोक्सनी आज संपुर्ण नेट झपाटून टाकलय! संता-बंतांवरिल होणारे अतिरेक, CID च्या पकाऊ शायरी, इतरत्र उगाचच ओढून ताणून केलेले जोक्स, याला खरोखरच कोणीतरी कॉंपिटिशन द्यायला यायलाच हवे होते आणि तेव्हाच "रजनिकांत" धावून आला!

    त्यांचे सिनेमे पाहताना त्यनी हवेतल्या हवेत केलेले कारनामे, एका गोळीत दोन गुंडांचा केलेला खात्मा, वगैरे वगैरे जर न्यूटन, आईंस्टाईन, वगैरे "डोकेबाज" मंडळींनी पाहिले असते तर खरच सांगतो, "न्यूटनने आत्महत्या केली असती हो!" म्हणाला असता " रजनिकांत हवेत राहू शकतो म्हणजे नक्कीच गुरुत्वाकर्षण वगैरे काहीही नाही!अरे ते सफरचंद खाली पडलं हा अपवाद होता."  :D

    असो, पण वयाच्या 6० ला असूनही ROBOT सारखे जबरदस्त अ‍ॅक्शनपट करणे ही काही खाऊची गोष्ट नाही. कित्येकांनी त्यांच्यासारख्या करामती आपापल्या चित्रपटांत आजमावून पाहिल्या आजचे सुपरस्टार Big B देखिल कित्येक सिनेमांत असे काही करताना दिसले पण रजनी ते रजनीच! कितिही पानचट करामती असोत, त्या फक्ता त्यांनाच शोभतात!

    त्यांच्यावर होणारे विनोद पाहता एखादा वैतागून अज्ञातवासात गेला असता पण हा व्हिडिओ पाहा. इतक्या मोठ्या सुपरस्टारची विनोदबुद्धी देखिल किती अफलातून आहे!


    सध्या आम्ही मराठी कॉर्नर (http://www.marathicorner.com/) वर रजनिकांतचे अफलातून विनोद एकत्र करण्याचा प्रयत्न करित आहोत. त्यासाठी एक स्वतंत्र "रजनिकांत mania" (http://www.marathicorner.com/viewtopic.php?f=11&t=66) नावाचा  धागाही सुरू केला आहे. आत्तापर्यंत त्याला मराठी कॉर्नरच्या सभासदांकडून भरगोस प्रतिसाद देखिल मिळत आहे. एकवेळ आवश्य तेथे पोस्ट केलेले विनोद वाचा. हसून हसून लोळाल! :D आणि तुमच्याकडे देखिल जर काही नवे, तेथे पोस्ट नकेलेले असे विनोद असतिल तर बिनधास्त शेअर करा! जेणेकरून "रजनिकांत मराठी विनोद डाटाबेस"च जणू तयार होईल! :D

    या लेखाचा शेवट करावाच लागेल. कारण लिहित गेलो तर रजनिकांत देखिल अपुरा पडेल. ( "रजनिकांत देखिल अपुरा पडेल" असे लिहिण्याचे कारण असे की सध्या पृथ्वीला रजनिकांतचे नामकरण करण्याचा प्रस्ताव ठेवण्यात आला आहे आणि तो बहुतेक मान्यही होईल कारण रजनिकांतने होकार दिला आहे. :D आणि म्हणूनच २२ एप्रिलला पृथ्वीची आठवण ठेवण्यासाठी "Earth Day" सुरू करण्याचे आदेश त्यांनी दिले आहेत. :D)

    असो, शेवट माझ्या अत्तापर्यंतच्या लाडक्या रजनिकांत जोकने करतो:

    "एकदा रजनिकांतला खुप राग आला, त्या रागाच्याभरातच त्याने आपल्या नोकराला एवढ्या जोरात लाथ मारली की बिचारा हातातल्या झाडूसकट हवेत भिरकावला गेला......
    .
    .
    .
    .
    .
    .

    .
    .
    आणि दुसर्‍या दिवशीपासून तो "हॅरी पॉटर"च्या नावाने जगभर प्रसिद्ध झाला! " 
    :D  :D 

    मराठी कॉर्नरवर तुमच्याकडच्या "रजनिकांत" जोक्स पोस्ट करायला अजिबात विसरू नका. आणि हो, सहसा मराठीतच जोक्स लिहिता आले तर बघा! मराठी कॉर्नरवर डायरेक्ट कोणत्याही बाहेरच्या सॉफ्ट्वेअर किंवा संकेतस्थळाची मदत न घेता लिहिण्याची सोय देखिल आहे. (या सुविधेच्या आधिक माहितीसाठी येथे टिचकी मारा. )

    -अद्वैत!
    मराठी कॉर्नर टिम

    Monday, April 25, 2011

    आम्हाला तुमचा Feedback हवा आहे

    नमस्कार,
    आज बरेच दिवस झाले आपण मराठी कॉर्नरवर active दिसला नाहीत! त्यामुळे आम्हाला आपले मत/ feedback जाणून घ्यायचा आहे. गेल्या महिन्यात अचानकच मराठी कॉर्नर थंड पडलेले दिसून आले. जे सतत active असायचे ते देखिल शांत दिसत आहेत! त्यामुळे आम्हाला आपले मत जाणून घ्यायचे आहे. आम्ही सभासदांना जास्तीत जास्त सोयी उपलब्ध करून देण्याचा सतत प्रयत्न केला आहे तरिही अशी शांतता ? "ये बात कुछ हजम नही होती यार!" त्यामुळे आम्हाला तुमचे मत जाणून घेणे महत्वाचे आहे. कदाचित सभासदांना काही problems येत असतिल, किंवा तुम्हाला काही नवे सुचवायचे असेल तर बिनधास्त  येथे "Feedback" या topicवर आपले मत मोकळेपणाने मांडावे.

    तुम्हाला जर काही अडचणी येत असतिल, तुमची प्रोफाईल हाताळताना काही गैरसोयी होत असतिल किंवा याहूनही काही वेगळे problems येत असतिल तर नक्की आम्हाला कळवा! तसेच आमचे सर्व मेल तुम्हाला मिळतात ना? हे देखिल जाणून घ्यायचे आहे. सतत तुम्ही तुमच्या मेलचे "Spam" किंवा "Junk" हे फोल्डर तपासत जा! कारण कधी कधी आमच्याकडून आलेले मेल तेथेही जाऊ शकतात!

    आपले मत/Feedback जाणून घेण्यास आम्हाला निश्चितच आवडेल आणि आमचे काही चुकत असेल किंवा आणखी काय सुविधा आमच्या सभासदांना हव्या आहेत हे देखिल जाणून घेण्यास आवडेल!
    आपल्या feedbackच्या प्रतिक्षेत!

    -marathi corner team

    Tuesday, April 12, 2011

    रामनवमीच्या सर्वांना हार्दीक शुभेच्छा!





    सियावर रामचंद्र की जय!!!रामनवमीच्या सर्वांना हार्दीक शुभेच्छा!! :)

    Sunday, April 10, 2011

    आता मराठी लिहा डायरेक्ट!

    नमस्कार मंडळी,
    मागिल पोस्टमध्ये म्हटल्याप्रमाणे,  मराठी कॉर्नरच्या सभासदांना जास्तीत जास्त सुविधा मिळाव्यात यासाठी मराठी कॉर्नर टिम नेहमीच प्रयत्न करित असते!
    गेल्या बर्‍याच दिवसांपासून मराठी कॉर्नरच्या सभासदांना मराठी डायरेक्ट लिहिता यावे यासाठी आम्ही बरेच प्रयत्न करित होतो आणि आज या प्रयत्नांना यश मिळाले आहे! मराठी लेखनासाठी एकमेव पर्याय असलेल्या "बराहा"नेही आता सामान्यांना न परवडेल अशी किंमत त्यांच्या सॉफ्टवेअरला लावली आहे आणि त्यामुळे नक्कीच मराठी कॉर्नरवर मराठी लिखाणाची गैरसोय जाणवू लागली होती! पण आता नाही! :-) कारण आजपासून तुम्ही मराठी कॉर्नरवर कधिही, कोठूनही मराठी लिहू शकता आणि तेही "कोणत्याही बाह्य सॉफ्टवेअर" शिवाय!

    मग आहे की नाही भारी सोय??? मग करताय ना मराठी कॉर्नरवर लिखाणाला सुरूवात? होताय ना मराठी कॉर्नरवर active? एकवेळ ही सुविधा वापरून पाहाच आणि कोणताही प्रॉब्लेम आलाच तर लगेचच या मेलला रिप्लाय द्या. तसेच डायरेक्ट मराठी लिखाणाची सुविधा चालू किंवा बंदही करता येते. डाव्याबाजूला असलेल्या स्थिर "मराठी लिखाण" या चेकबॉक्सवर टिचकी मारून डायरेक्ट मराठी लिखाणाची सोय चालू किंवा बंद करता येते. ही सुविधा वापरताना काही अडचणी किंवा तुम्हाला यात आणखी काही नविन सुचवायचे असल्यास आम्हाला जरूर मेल करून कळवा! आपल्या सर्व सुचनांचे मराठी कॉर्नर टिम सदैव स्वागतच करेल!

    तसेच आजपासूनच "झटक्यात रिप्लाय" ही सुविधा देखिल सादर करित आहोत. या सुविधेमुळे तुम्हाला जर कोणत्याही लेखाला रिप्लाय द्यायचा असेल तर त्या लेखाच्या खालीच रिप्लायचा बॉक्स असेल. त्यामुळे तुमचा वेळ वाचेलच शिवाय रिप्लाय देणे आता जास्त सोप्पे जाईल!

    ट्विटर,बझ,ब्लॉग,फेसबुक इत्यादी सोशल नेटवर्कस द्वारे या सुविधेची तुमच्या मित्रमंडळींना माहिती देऊन मराठी कॉर्नरच्या प्रसार व प्रचारात जर आपण काही मदत करू शकलात तर निःश्चितच आम्ही आपले ऋणी राहू. कारण सभासदांचा सपोर्ट नक्कीच आम्हाला नवा जोष, नवी ताकद देऊ शकतो. जेणे करून आणखी मस्त मस्त सुविधा आम्ही मराठी कॉर्नरच्या सभासदांना देऊ शकू.

    सदैव आपल्या सेवेत!

    मराठी कॉर्नर टिम

    Monday, April 4, 2011

    तुमचा ब्लॉग जोडा मराठी कॉर्नरच्या नव्या सुचीत!

    गेल्या ५ महिन्यांत २०० हुन अधिक सभासद, ३५० हुन अधिक मांडले गेलेले विषय आणि ५०० हुन अधिक लिहिल्या गेलेल्या पोस्टस. तसेच "दै.सकाळ" कडून झालेले जाहिर कौतुक यावरूनच मराठी कॉर्नरची लोकप्रियता लक्षात येते.

    आपल्या सभासदांना जास्तित जास्त लाभ मिळावा यासाठी सदैव प्रयत्न करणारी मराठी कॉर्नर टिम आज चैत्रपाडव्याच्या शुभ मुहुर्तावर आणखी एक अभिमानास्पद सुविधा घेऊन आली आहे. "तुमचा ब्लॉग आमच्याशी जोडा"ला मिळालाय एक नवा लुक!!

    तुमचा ब्लॉग आमच्याशी जोडा ही मराठी कॉर्नरने सुरू केलेली ब्लॉगसूची होती. पहिल्यांदा जेव्हा ही सूची सुरू केली होती तेव्हा फक्त ब्लॉगस जोडले गेलेले होते. तेव्हा सभासदांनी लिहिलेल्या ताज्या पोस्टस मराठी कॉर्नरच्या सूचीत येत नसत पण आता तेही सुरू झाले आहे. गेल्या १५-२० दिवसांपासून या सुविधेची वारंवार परिक्षा घेण्यात आली आणि आता ही सुविधा पुर्णपणे व्यवस्थित सुरू आहे.

    आता मराठी कॉर्नरशी जोडल्या नंतर तुम्ही तुमच्या ब्लॉगवर लिहिलेल्या  नव्या पोस्टस तुमच्या नावानिशी http://www.marathicorner.com/memberblogs/ येथे अपडेट होतील आणि त्याही काही मिनिटांत. आणि हो, तुम्ही लिहिलेल्या पोस्टचे सगळे क्रेडिट तुम्हाला मिळावे म्हणून आम्ही तुमच्या पोस्टचे मुळ दुवे देखिल त्या पोस्टच्या शिर्षकाला जोडतो आहोत. म्हणजे, जर कोणी मराठी कॉर्नरच्या सूचीतून तुमच्या ब्लॉगच्या पोस्टवर क्लिक केले की त्याला तुमच्या ब्लॉगवर आपोआप नेले जाईल!

    मग आहे की नाही मस्त सुविधा?? आजच या सुविधेचा लाभ घ्या. तुमचा ब्लॉग मराठी कॉर्नरशी जोडण्यासाठी
    http://www.marathicorner.com/memberblogs/attach-your-blog हा फॉर्म भरणे व तेथे दिलेल्या सुचनांचे पालन करणे अनिवार्य राहिल. आणि जर तुम्ही आधीच मराठी कॉर्नशी आपला ब्लॉग जोडला असेल तर आपला ब्लॉग मराठी कॉर्नरच्या जोडले गेलेले ब्लॉग मध्ये आहे याची खात्री करून घ्या. त्यासाठी येथे जावा : http://marathicorner.com/memberblogs/jodalegeleleblog/ यात जर आपला ब्लॉग दिसत असेल तर आपला ब्लॉग आमच्या सूचीत व्यवस्थित जोडला गेला आहे असे समजावे पण जर यात आपला ब्लॉग नसेल तर लगेच मराठी कॉर्नरशी संपर्क साधा http://www.marathicorner.com/contact.php

    आजवर ४६ ब्लॉग जोडले गेले आहेत. आशा आहे लवकरच आपलाही ब्लॉग या यादित दिसू लागेल! :D

    Wednesday, March 30, 2011

    फक्त मीच!

    तुझ्या देखणेपणावर मरणारे हजार असतिल
    पण तुझ्या निर्मळ मनावर मरणारा फक्त मीच!

    तुझ्या हसण्यावर फिदा हजार असतिल
    पण तुला मनापासून हसवणारा फक्त मीच!

    तुझ्या चिडण्यावर चिडणारे हजार असतिल
    पण तुला मनसोक्त चिडवणारा फक्त मीच!

    तुझ्या सुखात भागिदार हजार असतिल
    पण तुझ्या दुःखात हक्काचा भागिदार फक्त मीच!

    तुझ्या अदांना पाहणारे हजार असतिल
    पण "तूला" पाहणारा फक्त मीच!

    तुझ्या कळत तुझ्यावर प्रेम करणारे हजार असतिल
    पण तुझ्याच नकळत तुझ्यावर प्रेम करणारा फक्त मीच! फक्त मीच!


    -अद्वैत
    http://www.marathicorner.com/memberblogs/

    Tuesday, March 29, 2011

    "सकाळ"नेही घेतली मराठी कॉर्नरची दखल

    दिनांक २५ मार्च २०११ च्या सकाळच्या कोल्हापूर आवृत्तीमध्ये मराठी कॉर्नरवर आधारित श्री. प्रफुल्ल सुतार यांचा एक सुंदर रिव्ह्यू छापून आला आहे.

    त्याचा दुवा: http://72.78.249.107/Sakal/25Mar2011/Enlarge/Kolhapur/KolhapurToday/page8.htm


    कात्रण:



    श्री. प्रफुल्ल सुतार यांचे मनापासून आभार. छोट्या पण सुटसुटीत शब्दात त्यांनी खुप सुंदर परिक्षण केले आहे!

    -अद्वैत
    मराठी कॉर्नर

    Thursday, March 24, 2011

    आपल्याला अधिकार आहे?


    आज २३ मार्च. ८० वर्षांपूर्वी तिघा क्रांतिकारकांना इंग्रज सरकारने फाशी दिली; का तर त्यांना कायमचे संपवून टाकण्यासाठी पण हेच तिघे भारताच्या इतिहासात कायमचे अजरामर झाले. आजचा दिवस शहिद दिन म्हणून ओळखला जातो. शहिद भगतसिंह, शहिद राजगुरू, शहिद सुखदेव यांनी दिलेल्या बलिदानाचे हे जणू प्रतिकच आहे. पण खरच या महान क्रांतिकारकांच्या बलिदानाचे स्मरण करण्याचा आपल्याला आधिकार आहे?

    आज न्यूज चॅनल पाहात होतो, शहिद दिनाबद्दल बोलण्यासाठी काही मंत्री आतिशय हापापले होते. कोण म्हणत होता, "वो बहुत बडे वीर थे!" , "हम उनके बदौलत यहा है" वगैरे वगैरे! पण खरच त्यांची लायकीतरी आहे या वीरांबद्दल बोलण्याची? जो देश स्वतंत्र व्हावा म्हणून या लोकांनी हसत हसत बलिदान दिले, अशा या देशात एका खुर्चीसाठी हो्णारे वाद, सामान्यमाणसाला कळूही शकणार नाही इतक्या मोठ्या रकमेचे घोटाळे, भ्रष्टाचार, जातीभेद, नोंदी केल्या तर एखादा ग्रंथ तयार होईल असे प्रकार खरच त्यांच्या या बलिदानाची कुचेष्टा करत आहेत! या सर्व गोष्टींना फक्त आणि फक्त आपणच जबाबदार आहोत! मग त्यांच्या या कर्तुत्वाची आठवण व्यक्त करण्याचा आपल्याला अधिकार आहे?


    भगत सिंहांना फाशीला नेत असताना त्यांच्याकडे काही कविता होत्या. त्यातिल एक:

    भला निभेगी तेरी हमसे क्यों कर ऍ वायज़
    कि हम तो रस्में मोहब्बत को आम करते हैं
    मैं उनकी महफ़िल-ए-इशरत से कांप जाता हूँ
    जो घर को फूंक के दुनिया में नाम करते हैं।

    काय फरक आहे आपल्यात आणि शहिद भगतसिंगांनी रचलेल्या या कवितेत?  "जो घर को फूंक के दुनिया में नाम करते हैं।" . आपण नेमके हेच करतो आहोत असे वाटत नाही?

    आज सर्वत्र त्यांच्या फोटोंचे पुजन होत होते, "इंकलाब झिंदाबाद"चे नारे लागत होते पण खरच हा सर्व दिखावेपणा नाही वाटत? भ्रष्ट सरकाराचे जुलुम सहन करून देखिल गप्प बसणारे आपण कोणत्या अधिकाराने या शहिदांच्या बलिदानाची आठवण व्यक्त करतो?

    शहिद दिन आणि क्रांतिकारक दिन हे दोन दिवसच हवेत त्यांच्या क्रांतीच्या तेजाची आठवण ठेवण्यास? ज्यांना साधी भारताची प्रतिज्ञा सोडा राष्ट्रगीतही माहित नाही अशा मेट्रोसिटीतल्या तरुणांकडून जणू काही हे दोन दिवस "साजरे" केल्यासारखेच वाटतात! अरे लाज वाटली पाहिजे या अशा दिखावेपणाची!


    गप्प आहे देश सारा
    गप्प आहे आमचा स्वाभिमान!
    नेतृत्वही लज्जास्पद आहे,
    भ्रष्ट आहेत भावना!

    एकमेकांस दोष देत
    माणूसकीही ओशाळली आहे,
    बुद्धीजिवी असू खरे पण
    ही किड काही संपेना!

    व्यर्थ गेले  प्रयत्न आमचे
    व्यर्थ गेले आमचे बलिदान,
    ही भावना न राहो त्यांच्या मनी
    हीच देवा चरणी प्रार्थना!


    -अद्वैत

    Sunday, March 20, 2011

    लेखमाला स्पर्धा- फेब्रुअरी २०११: निकाल!

    नमस्कार,
    आज "लेखमाला स्पर्धा- फेब्रुअरी २०११" चा निकाल घोषित करताना मनापासून आनंद होत आहे. २२ ऑक्टोबर,२०१० ला मराठी कॉर्नरचे उद्घाटन झाले आणि केवळ ४ महिन्यांत मराठी कॉर्नरच्या सभासदांची संख्या १८० हुन अधिक झाली. ही खरच अभिमानाची गोष्ट आहे. कारण केवळ इतक्या कमी वेळेत एवढी लोकप्रियता लाभणे आम्ही भाग्याचे समजतो. आपल्या कविता आणि चारोळी विभागाचे संचालक/मॉडरेटर श्री. आमोल देशमुख यांनी मराठी कॉर्नरवर एखादी स्पर्धा भरवावी असा आग्रह धरला. प्रथम थोडी चिंता वाटली की खरच कितपत यशस्वी ठरेल मराठी कॉर्नरवर एखादी स्पर्धा ? तरिही त्यावर विचार करून, मराठी कॉर्नर टिमशी चर्चा करून "लेखमाला स्पर्धा- फेब्रुअरी २०११" चे आयोजन करण्यात आले. आणि गर्वाने सांगावेसे वाटते की आपल्या सभासदांच्या उत्स्फुर्त प्रतिसादामुळे ही स्पर्धा यशस्वी ठरली आहे.

    मराठी कॉर्नरवरिल ही पहिलीच स्पर्धा होती पण तरिही जसा उत्तम प्रतिसाद लाभला आहे त्यावरून आम्ही आपल्याला खात्री देतो कि यापुढे वरचेवर अशा स्पर्धा नक्की आयोजित करू.आपला उत्स्फुर्त प्रतिसाद असाच मिळो ही देवा चरणी प्रार्थना.

    सर्वप्रथम निकाल जाहिर करण्याआधी आपल्या मान्यवर परिक्षकांचे आम्ही आभार मानतो. या स्पर्धेचे परिक्षण करण्यासाठी आम्हाला श्री.श्रीकृष्ण सामंतजी, श्री. उल्हास भिडेजी व सौ. पल्लवी कुलकर्णीजी यांनी त्यांच्या बिझी शेड्युल मधून वेळ काढला त्याबद्दल आम्ही त्यांचे सदैव ऋणी राहू.

    सर्व सभासदांनी खुपच छान लेख लिहुन पाठवले आहेत.विषयाची विविधता बघुन खुप छान वाटले.आपल्यातुन फ़क्त एकच लेख निवडणे तसे परिक्षकांची ही खरी परिक्षा होती असे म्हणावे लागेल.दिलेला पहिला नंबर जरी एकाला दिला गेला असला तरी खरे तर सारेच विजयी आहेत.कारण आपण यात सहभाग घेतलात आणि आपल्या मराठी कॉर्नरची शान वाढवलीत.तिला योग्य तो सन्मान दिलात,ह्यातच सर्व सभासदांचे यश सामावले आहेत.आम्हालाही खुप विचार वाचायला मिळाले.आपण सर्वांनीही सर्वांचे लेख वाचुन त्यावर प्रतिक्रीया लिहावी,कारण आपल्या लेखाला काय प्रतिक्रीया आली हे बघणे लेखकाला नक्कीच प्रोत्साहित करते.



    "लेखमाला स्पर्धा- फेब्रुअरी २०११" चा थोडक्यात सारांश
    एकूण सहभागी झालेले लेख : २०
    सर्व लेख येथे वाचायला मिळतिल: http://www.marathicorner.com/viewforum.php?f=36

    1. संजयचा खून आणि… (कमलेश कुलकर्णी)
    2 महिमा अंगठीचा (चेतन सुभाष गुगळे)
    3 पिंपातले जगणे आहे आपले (शैलेंद्र शिरके)
    4 तुझ्यामुळे .........तुझ्यामुळे (सौ. निवेदिता वाळिंबे.)
    5 आमचा बैल भरल्या जाणार आहे (विश्वास भागवत )
    6 एअर इंडिया च्या फ्लाईट पर्सरचा धिंगाणा .......दही भाता साठी.(मा. ना . बासरकर. )
    7 मराठीसाठी कोपरा ( अरविंद खानोलकर)
    8 शिवाजी जन्माला येण्यासाठी आधी आम्हाला जिजाऊ घडवावी लागेल (प्रकाश पोळ)
    9 पूर्वी आणि आता (Kedar Dipak Lasane)
    10 द लास्ट किस ! (दीपक परुळेकर)
    11 गंधवार्ता.....! (गंगाधर मुटे)
    12 २६/११ च्या निमित्ताने.................................. (Nivedita Patil)
    13 ओळख --- ' स्व ' ची जाणीव (सौ.बागेश्री प्रशांत येवारे)
    14 स्त्री जन्मा.... (प्रमोद सावंत)
    15 मानपान (Jayant Aloni)
    16 "आपली मराठी (Shraddha Hegiste)
    17 लेखमाला स्पर्धा - "असेल रंभा घायाळकर...... पण नाद नाय करायचा (धुंद रवी)
    18 विकेट (सागर कोकणे)
    19 वसुधालय... माझे साहस! (वसुधा चिवटे)
    20 "माज्या मनात आयुष्यभर राहणारी खंत" कमलेश वसंत गायकवाड

    आणि विजेता लेख आहे


    श्री.चेतन सुभाष गुगळे यांचा महिमा अंगठीचा

    पुन्हा लवकरच नवीन उपक्रमा बद्दल नक्की कळवु.आपल्याही सुचनांचे http://www.marathicorner.com/viewforum.php?f=7 इथे स्वागत आहे.
    श्री.चेतन गुगळे यांचे पुन्हा एकदा मन:पूर्वक अभिनंदन! त्यांना त्यांचे बक्षिस लवकरच पोच होइल.


    पुन:श्च एकदा सर्वांचे अभिनंदन आणि आभार!!!!

    कळावे,
    मराठी कॉर्नर टिम.

    Friday, March 11, 2011

    एक उनाड दिवस!

                    आज नेहमीप्रमाणे कॉलेजला निघायची तयारी करत होतो. का कोणास ठाऊक मला आज उत्साहच वाटत नव्हता. तरिही गाडीवर टांग मारली आणि स्वारी कॉलेजच्या गेटवर येऊन धडकली. लांबूनच गेट समोर गर्दी दिसत होती, म्हटलं काही तरी लोचा झाला आहे. तेवढ्यात मयर्‍या (मयुर लाडाने मयर्‍या) कंपाऊंडवरून उडी मारून आत जाताना दिसला. त्याला थांबवून काय भानगड झालिये हे माहित करून घेतलं. मॅटर असा होता की आज पासून लेट येणार्‍या विद्यार्थ्याला दंड केला जाणार होता! मी तर नेहमीच लेट जाणारा! च्यायला म्हटलं काय शाळा आहे का इंजिनिअरिंगचे कॉलेज, मयर्‍या पटकन म्हणाला "शाळा" आणि आम्ही दोघे जोरात हसलो. काय मग, लगेच गाडी मित्राच्या रूमवर लावली आणि मी देखिल कंपाऊंडवरून उडी मारून आत शिरलो. दंड भरणे कधी जमलेच नाही राव आपल्याला! ट्रॅफिक पोलिसला ५-७ किलोमिटर पळवून निसटणारे आम्ही कॉलेजचा दंड भरतोय होय? च्छ्या!!

                    आधिच कॉलेज करायचा उत्साह नव्हता म्हणून कॉलेजचे तोंड न बघता सरळ कँटिनमध्ये कोण दिसतय का ते पाहायला स्वारी तिकडे वळाली आणि काय आश्चर्य? ज्याला कँटिन म्हणजे काय? हे तरी ठाऊक आहे का माहित नाही असा आमचा विनू दी टॉपर कँटिनमध्ये चक्क निवांत (कोणत्याही नोट्स हातात न घेता) बसलेला दिसला. म्हणून अतिक्युरियोसिटीने त्याला त्याच्या अशा अबनॉर्मल वर्तनाची चौकशी केली तर कळाले की आज पहिले ३ लेक्चर होणार नाहित कारण मेक. डिपार्टमेंटचे कसले तरी वर्कशॉप आहे. वाह! बेस्ट! तेवढ्यात हिरवळ (समझदारोंको इशारा काफी है) शोधत आमची गॅंगदेखिल कँटिनमध्ये आली.

                    सगळीच फ्रेष दिसत होती. कारण हेवी लेक्चर्स कँसल झाली होती ना! मग काय चेष्टा मस्करी चालू झाली. लगेच विषय "आज कुठेतरी जाऊया" वर आला. हा विषय आला की एक पुस्तक लिहून होईल इतकी ठिकाणं सुचवली जातात! एक १५ -२० मिनिटांनी सगळ्यांच एकमत पडलं की सौर्‍याच्या (सौरभ लाडाने सौर्‍या) शेतातल्या विहिरीवर पोहायला जायचं! मी सुरूवातिला नाही म्हणत होतो पण माझ्या नकाराला होकारात कन्व्हर्ट करणे यांना मस्त जमतं. थोडापण वेळ न काढता कोण कोण येणार होते असे आम्ही सगळे कँटिनच्या बाहेर पडलो. आता प्रश्न होता कपड्यांचा.घरी जाणे शक्य नव्हते कारण विनाकारण पायावर धोंडा पाडून घेण्याचा प्रकार होता. कारण कॉलेज चुकवून उनाडक्या करणे आणि तेही ऑफिशिअली?इंपॉसिबल! शेवटी अंगावरच कपडे वाळवायचे ठरले! शेत होतं १० मैलावर. बारके-जाडे असे सॉर्टाऊट करून ६ गाड्यांवरून १७ लोक सौर्‍याच्या शेताकडे मार्गस्थ झालो.

                       भर दुपारी ११ वाजता एकामागोमाग एक ६ दुचाकी गच्च कोंबून जाताना पाहून सगळे रस्त्यावरचे का कोणास ठाऊक पण "मंगळावरून आले आहेत की काय" अशा नजरेने बघत होते. एक तर महाशय दुसर्‍या बाजूने जात होते, आम्हाला बघून त्यांनी गाडी वळवली आणि आम्हाला पुन्हा गाठून "काय झालं?" विचारण्यासाठी २-३ किलोमिटर उलटे आले होते! काय लोकं असतात राव!

                      आम्ही सौर्‍याच्या शेताकडे चाललोय हे खुद्द सौर्‍यालाही माहित नव्हतं! तेवढ्यात त्याची आठवण झाली.  :D लगेच त्याला फोन केला आणि बोलावून घेतले.डांबरी रस्ता, मुरमाड रस्ता करत करत कच्चा रस्ता लागला. मग काय, गाडीवरच्या प्रत्येक "एक्स्ट्रा पार्सल" उतरवून चालत यायला लावले, सौर्‍याच्या शेतात शेवटी एकदाचे पोहोचलो. अजून गाडी लावतोय तोच निम्मी मंडळी पाण्यात पोहोचली सुद्धा होती.

                      कसली स्वच्छ विहिर होती! काठापासून साधारण १५ फूटांवर पाणी होते. स्वच्छ हिरवेशार पाणी. दुपारचा सूर्य़ मध्यावर आला असल्याने  पाण्याखाली २०-२५ फुटांपर्यंतचे सगळे अगदी स्पष्ट दिसत होते! एकदम व्यवस्थित बांधिव,५०-६० फुट त्रिज्येची मस्त मोठी स्वच्छ विहीर, बाजूला तोडणीसाठी आलेला ऊस, मोहरलेल्या आंब्याची झाडे, कडत उन असूनही मंद गार वारा आणि आम्ही १८ लोक! जबरदस्त वातावरण.

                    सुळक्या, गड्डा उडी, पैजेच्या उड्या, बापरे! किती व्हरायटीने विहिरीत उड्यामारत होतो. सौर्‍या आमच्यातला सगळ्यात धष्टपुष्ट माणूस. त्याने एक गड्डा उडी मारली. गड्डा उडी म्हणजे विहिरिच्या काठावरून विहिरित उडी मारल्यानंतर पाण्यात पडायच्या आधी पाय हातांनी गच्च धरून अंगाचा "C" आकार करून घेतलेली उडी. या उडीमुळे पाणी खुप उडते पण सौर्‍या उडी मारल्यानंतर विहिरित काही पाणी शिल्लक राहिलेय का नाही हे बघायला लागेले इतके पाणी उंच उसळले. आधिच पाण्यात आसलेल्या आम्हाला त्याच्या उडीमुळे तयार झालेल्या लाटा "त्सुनामी" आल्यासारख्या अंगावर आल्या! नाकातोंडात पाणी गेले एवढी भारी उडी होती त्याची!

                       पोहायला न येणारी २-३ लोकंही होते आमच्यात पण तारूण्याच रक्त ते! उतरले विहिरित पण पायर्‍यांवरून. मग त्यांना पोहायला शिकवणे, पाण्यात स्वतःच्या "सो कॉल्ड" स्किल्स दाखवणे, एकमेकांना बुडवणे असले सगळे प्रकार करत करत कधी ३ वाजून गेले कळालेच नाही!हळू हळू एकेकाचा स्टॅमिना संपू लागला. साधारण ३:३० पर्यंत सगळे विहिरितून बाहेर पडले.

                        मग आता कार्यक्रम होता "कपडे वाळवणे" ! मस्त उन पडलेलं त्यात वाहणारा मंद वारा, वाजणार्‍या थंडीने हळूच दात एकमेकांवर आपटायला लावत होता. पण त्यातही मजा होती. शेजारच्या शेतातले मस्त मोठे टुणटुणीत ऊस खात, एकमेकांच्या "सुद्रुढ" शरिरयष्टीची चेष्टा करत करत अर्धा एक तास गेला! पुन्हा व्यवस्थित कपडे घालून तयार होऊन परतिच्या प्रवासाला निघालो. तेवढ्यात का कोणास ठाऊक एकदम "ऊसाचा रस" प्यायची हुक्की आली! लगेच गाड्या रसवंती गृहाकडे वळवल्या! "गृह" कुठले, कापड लावून बनवलेली कुटी. चांगला १२-१५ लिटर रस पिला असेल! ३-३ ग्लास प्रत्येकी! :D

                     त्या रस काढणार्‍या मशिनला लावलेले ते घुंगरू, त्यांचा तो नाद, कडक उनात बर्फ घालून ठसका येईल इतका गोड रस, वाह! कसला सॉलिड दिवस संपत होता! वाटत होते हा दिवस कधी संपूच नये! मनात थोडी भितीपण वाटत होती, कारण एकदा "इंजिनिअर" असा शिक्का लागून बाहेरच्या विश्वात स्वतःचे "स्वत्व" शोधण्यास बाहेर पडल्यानंतर असे मित्रांसोबत हूंदडणे जमेल?पहिली गोष्ट असे मित्र पुन्हा मिळतिल? हा असा दिवस परत आपल्या नशिबी कधी येईल? नकळत डोळे पाणावले. मला तंद्रितून जागं करत राहुल्या म्हणाला, "ए अद्व्या आवर लवकर! पुढच लेक्चर गाठायच आहे ! नाहितर सगळा रस जिरेल HOD पकडला तर!". राहुल्याच्या HOD ला उद्देशुन "अरे-तुरे"च्या बोलण्याने हसु आले. हसत हसत पण मनात कोठेतरी आज मित्रांसोबत घालवलेला एक उनाड दिवस आठवत गाड्या पुन्हा कॉलेजकडे वळाल्या!

    यारो हम रहे या ना रहे कल ,  याद आयेंगे ये पल! 

    -अद्वैत
    मराठी ब्लॉग्स

    Ratings and Recommendations by outbrain

    LinkWithin

    Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...