सावर रे मना

ना सांज ना पहाट,
मनी विचार तुझे मोकाट
किती घालू मना मी आवर,
हे हृदया तुच मज सावर.

सांग तुझ्या यातना त्या वेड्या मना,
ज्या त्याने ना कधी भोगिलेल्या
नको देऊस पुन्हा त्यास रमू,
आठवणिंत तिच्या उरलेल्या.

असतिल जरी शब्द तिचे मधूर,
आता नको मनी नव अंकूर
लागे जरी तो चेहरा हवासा,
नाही उरला तेथे तुला दिलासा.

विसर रे मना,विसर तिला आता
नाही जागा तुला तिच्या हृदयी आता
नाही उरली आता कसलिच आशा
ना कळली कधीच तिला तुझ्या प्रेमाची भाषा.

-अद्वैत कुलकर्णी