Saturday, July 8, 2017

मी आणि तु ....(भाग ९)

"Excuse me Ma'am, May I come in?" , मी प्रिंसिपल मॅडमच्या केबिनमध्ये डोकाऊन विचारलं, तसं वठारे सरांनी माझ्याकडे कुत्सितपणे नजर टाकली.
"Mr. Vikram?" , प्रिंसिपल मॅडमनी विचारलं.
"Yes Ma'am"
"Come in and take a seat"
मी वठारे सरांच्या शेजरच्या खुर्चीत जाऊन बसलो. प्रिंसिपल मॅडम काहीतरी कंप्युटरवर टाईप करित होत्या. तोपर्यंत मी केबिन न्याहाळत होतो. Admission नंतर आज जवळ जवळ ३ वर्षांनी प्रिंसिपल मॅडमच्या केबिन मध्ये जाण्याचा योग आला होता. उजव्या बाजूला एक भलं मोठ्ठ कपाट वेगवेगळ्या प्रकारच्या trophies नी गच्च भरलं होतं. ही असली कामं करायला कोणाकडं वेळ असतो या शंकेने माझं मलाच हसू आलं. पण परिस्थितीचं गांभिर्य लक्षात आल्यावर मी स्वतःला सावरलं. तेवढ्यात माझ्यासमोरच्या printer मधून एका पाठोपाठ एक असे २ कागद print होऊन बाहेर आले. आता थोडा मी घाबरलो. Rustication letter तरी नसेल ना? या विचाराने पोटात गोळा आला. पण मी काही एवढाही मोठ्ठा गुन्हा केला नाही की मला काढून टाकतील याची मला खात्री होती.

"Mr. Vikram, this is a warning letter which you have to show to your parents and take their signatures. I know your home town is far from here. So I am giving you 2 weeks time. I will be speaking with them once you hand over letter signed by them to me to confirm if they have anything to say".
आता हे मात्र अतिच झालं. वठारे सरांनी एकदम आनंदी सुस्कार सोडला.
"But Ma'am I haven't done anything" मी अजुन माझं वाक्य पुर्ण करायच्या आतच वठारे सर बोलले,
"बघितलत मॅडम. हेच! हेच मी तुम्हाला सांगत होतो. अतिशय उद्दट झाली आहेत मुलं आजकाल. शिक्षकांना उलट उत्तर देणे, त्यांच्याशी हुज्जत घालणे ही जणू त्यांची फॅशनच झाली आहे."
त्याक्षणी वठारे सरांचा एवढा राग आला होता. असं वाटलं की शेजारच्या कपाटातली ती मधोमध ठेवलेली सर्वात मोठी ट्रॉफी यांच्या डोक्यात घालावी.
"I can understand sir. You can leave if you don't have to add anything. I want to speak with Mr. Vikram in person." आता मात्र माझी आजूनच टरकली. वठारे सरांनी जाता जाता माझ्याकडे अशी नजर टाकली जणू एखाद्या लढाईत मला हरवून पुढे निघाले आहेत. मी त्यांच्याकडे पुर्ण दुर्लक्ष केलं. वठारे सर बाहेर जाताच प्रिंसिपल मॅडम म्हणाल्या,
"Mr. Vikram. This kind of behaviour is not expected from you. तुम्ही कॉलेजमधे शिकायला येता की असले चाळे करायला येता?"
"Excuse me ma'am. मला माहित नाही सरांनी तुम्हाला काय सांगितले आहे. पण जर तुम्ही मला माझी बाजू मांडू दिलीत तर, I will be obliged".
"बोला!"
"मी सर्वप्रथम मान्य करतो की मी सरांना उलटं बोललो, जे चुकीचे आहे. हेही मान्य करतो की माझे आणि मुग्धाचे एकमेकांवर प्रेम आहे. पण याचा अर्थ हा नाही की आम्ही चाळे करत फिरतो. तुम्ही वर्गातील कोणत्याही विद्यार्थ्याला विचारू शकता. या उलट वठारे सरांकडून भर वर्गात आमच्यावर कित्येकदा अपमानास्पद comments pass केल्या गेल्या आहेत ज्या आमच्या सहनशिलतेच्या बाहेर जात होत्या. कदाचित आजचा तोच दिवस निघाला जेव्हा मला ते सहन झाले नाही आणि मी सरांवर आक्षेप घेतला. आम्ही दोघेही एकमेकांवर प्रेम करतो आणि आज जवळ जवळ एक वर्ष होत आलं आहे या गोष्टीला पण याचा आम्ही आमच्या अभ्यासावर कधिही परिणाम होऊ दिला नाही आणि यापुढेही होऊ देणार नाही याची मी तुम्हाला खात्री देतो. मला एवढच बोलायचं आहे."
"Mr. Vikram, I am glad that you put your side so bravely. I have gone through your history in college and you both are good at grades. पण याचा अर्थ हा नाही की तुमच्यासाठी नियम वेगळे असतिल. कॉलेजचे पावित्र्य आणि शिस्त ही माझ्यासाठी महत्वाची आहे. मी तुम्हा दोघांच्या पालकांना भेटायला बोलावत आहे. मी त्यांना personally call करेनच पण तुम्ही देखिल त्यांना तशी कल्पना देऊन ठेवा! हे letter सांगितल्या प्रमाणे sign करून माझ्याकडे २ आठवड्यात जमा करावे. तुम्ही जाऊ शकता".

ज्याची भिती होती तेच झालं. नेहमी गदारोळ चालण्यार्‍या वर्गात आज स्मशान शांतता होती. सर्वांना एकच चिंता, "आम्हा दोघांच काय होणार?".मी वर्गात जाताच सर्वजण माझ्या भोवती गोळा झाले. मी घडलेला प्रकार सर्वांना सांगितला. कारण लपवण्यासारखे काहीच नव्हते आणि वठारे सरांबद्दल सर्वांची काहीना काही तक्रार होतीच. त्यामुळे मी जे केलं ते योग्यच केलं अस किंबहुना सर्वांचच म्हणणं होतं. पण रोह्या जरा जास्तच गंभीर दिसत होता. मला जितकं टेंशन आलं नसेल तितकं त्याच्या चेहर्‍यावर दिसत होतं.

"काय रे रोह्या? तुला काय झालं तोंड पाडून बसायला?" मी विचारलं.
"अरे मुर्खा! तुला थोडीतरी अक्कल आहे का? जे नको होतं तेच घडलं ना? गेलं ना प्रकरण घरी? तेही "warning letter" च्या मार्गाने? "
"अये स्कॉलर. एवढं काय टेंशन घ्यायलायेस. मी करतो विक्याच्या लेटरवर sign. कुनाला कलणारे कुनाची sign आहे ते!" आज्याने आपले ज्ञान पाजळले!
"आज्या जरा गप्प बसशिल का? ही जोक्स करायची वेळ नाही. विकी तु काका- काकूंना कसं समजवणार आहेस याचा विचार केला आहेस का? ते सगळं सोड! आधी मला सांग मुग्धाला काय सांगणार आहेस? ती तर आज इथे नाहिये त्यामुळे घडलेला प्रकार तिला माहित नाही. त्यात ज्या अर्थी तुझ्या पालकांना बोलावलय त्या अर्थी तिच्याही पालकांना बोलावणार! तु आत्ता एक काम कर. पटकन मुग्धाला कॉल कर. प्रिंसिपल ऑफिसमधून कॉल जाण्या आधी तिला घडला प्रकार समजावून सांग!" 
रोह्याने सांगताच मी लगेचच मुग्धाला कॉल केला. झाला प्रकार तिला सविस्तर सांगितला तसा तिच्या रडण्याचा आवाज येऊ लागला! आता मात्र विषयाच्या गांभिर्य़ाची मला जास्तच जाणिव झाली. 

"विकी! You have no idea how strict my dad is! मला त्यांच खुप टेंशन आलय रे! ते खरच खुप रागिट आहेत. मी त्यांना काय सांगू? माझ्या शिक्षणासाठी त्यांनी नाशिकमधला बिजनेस सोडून इथे येऊन साधी नोकरी स्विकारली आहे आणि आता त्यांना हे मी कसं सांगू? विकी खरच खुप टेंशन आलयं रे!" म्हणत तिने भोकाड पसरलं.
"ए मुग्धे! अगं रडू नको ना! आपण काहितरी मार्ग काढूना! तु फक्त रडू नको. ए रोह्या. सांगकी काहीतरी! आज्या,मिहीर, सौर्‍या, अरे तुम्हीपण काहितरी सुचवा रे!" मी पुर्ण पॅनिक मोडवर गेलो होतो. मुग्धाला जरा जरी दुःखी पाहिलं की मी नकळत पॅनिक मोडवर जातो. आजतर ती ढसा-ढसा रडत होती. मला काहिच सुचत नव्हतं!

"विकी फोन स्पिकरवर टाक!" रोह्या सांगताच मी स्पिकरफोन सुरू केला,
"मुग्धा, रोहित बोलतोय. हे बघ टेंशन घेऊ नकोस. विकी आणि मुग्धा! मला तरी दुसरा कोणताही पर्य़ाय दिसत नाही. हे अश्याप्रकारे नक्कीच तुमच्या घरच्यांना कळायला नको होते पण तुम्हाला स्वतःहुन घरी सांगावेच लागेल. प्रकरण जास्त चिघळण्या आधी तुम्ही आपापल्या घरी सर्व प्रकार सांगा", रोह्या गंभिरपणे बोलला.

खरच आमच्याकडे दुसरा काहीच पर्य़ाय नव्हता. मी लगेचच घरी जाण्याचा निर्णय घेतला. मुग्धाला देखिल धीर दिला. तिची समजुत काढली की आपण काहिही गुन्हा नाही केला किंवा कोणतिही मर्य़ादा ओलांडली नाही. एकमेकांवर नित्तांत प्रेम केलय जे नक्कीच आम्हाला या कठिण प्रसंगातुन बाहेर काढेल अशी आम्हा दोघांना आशा होती.

 ======================================================================================
-अद्वैत कुलकर्णी

4 comments:

  1. या गोष्टीचे ९ भाग मी एकत्रच आज वाचले त्यामुळे प्रत्येक ब्लॉग नंतर वाट बघायला लागली नाही..पण या नंतर च्या भागाची उत्सुकता आहे... खूपच छान लिहिलं आहे... Waiting for ur next post..

    ReplyDelete
  2. नमस्कार कांचनजी,
    माझ्या ब्लॉगवर आपले स्वागत आहे. लवकरच पुढिल भाग प्रकाशित करत आहे! Stay tuned! :)

    ReplyDelete
  3. अद्वैतजी....
    तुमचे लेखन आणि शैली फार छान आहे.
    Keep it up....
    पुढील भागाची वाट बघतोय....

    ReplyDelete
  4. धन्यवाद आदित्यजी :D

    ReplyDelete

Ratings and Recommendations by outbrain

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...